بررسی میزان انطباق ساخت و سازهای جدید در نواحی روستایی با معماری بومی و میزان رضایتمندی ساکنین روستایی

مسکن از نیازهای اولیه انسان و سکونتگاه از نیازهای اساسی اجتماعات انسانی است. برآوردن مناسب این نیازها از دیر باز جزو آمال انسانها بوده، تا جایی که اجتماعات انسانی را همواره به چالش کشانده و تغییر و تحولاتی در ابعاد گوناگون آن ایجاد کرده است. این تغییرات در شکل، طراحی، مصالح و دانش ساخت و ساز سکونتگاه قابل بررسی است. هدف تحقیق بررسی انطباق ساخت و سازهای جدید با معماری بومی و نیز بررسی میزان رضایتمندی مردم از معماری جدید بوده است. لذا در تحقیق حاضر، مولفه های 6گانه اقتصادی، بهداشت، استحکام، فرهنگی، کارکردی و کالبدی در هر دو نوع الگوهای مسکن بومی و جدید، در راستای رسیدن به هدف تحقیق مورد بررسی قرار گرفته است. جامعه آماری تحقیق شامل روستاهای بخش مرکزی شهرستان دلفان می باشد و تعداد17 روستای بالای 50 خانوار که در آن ها ساخت و ساز جدید صورت گرفته است به صورت تصادفی انتخاب شده اند. هم چنین با استفاده از فرمول کوکران حجم نمونه 133 سرپرست خانوار انتخاب شد. در راستای بررسی انطباق ساخت و سازهای جدید با معماری بومی و نیز بررسی میزان رضایتمندی مردم از معماری جدید از آزمونt و آزمون ویلکاکسون و از مدل تحلیل مسیر برای بررسی تاثیر گذاری مستقیم و غیر مستقیم مولفه ها بر معماری جدید استفاده شد. نتایج تحقیق که از آزمون ویلکاکسون حاصل شده اند نشان می دهد در تمام گویه ها به جز گویه سازگاری با موقعیت اجتماعی خانوار از مولفه فرهنگی در ساخت و سازهای جدید و معماری بومی انطباق وجود ندارد. همچنین نتایج حاصل از آزمون t نشان می دهد مردم در ساخت و سازهای جدید از مولفه های کالبدی، استحکام و بهداشت رضایتمندی دارند اما از مولفه های فرهنگی، اقتصادی و کارکردی رضایتمندی ندارند و در آخر آزمون تحلیل مسیر نشان می-دهد مولفه فرهنگی بیشترین تاثیر مستقیم و مولفه اقتصادی بیشترین تاثیر غیر مستقیم بر ساخت و سازهای جدید داشته اند.