بررسی میزان رضایت از بازسازی پس ‌از ‌جنگ از دریچه میزان ایجاد حس تعلق در بازماندگان (نمونه موردی: رفیع، استان خوزستان)

ارزیابی و مستندسازی بازسازی پس از جنگ (به‌عنوان یکی از پیچیده‌ترین انواع در فرایندهای بازسازی) به‌منظور درس‌آموزی در سوانح احتمالی آتی نقشی حیاتی دارد. با وقوع جنگ 8‌ساله تحمیلی، شهر رفیع پس از اشغال با تخریب 100% مواجه شد. فرایند بازسازی این شهر پس از آزادسازی با رویکردی متفاوت نسبت به سایر تجارب (تاکید دست‌اندرکاران بر ارتقای نقش بازماندگان و توجه به نیازها و خواسته‌های آنان) آغاز گردید. این پژوهش با هدف ارزیابی میزان موفقیت بازسازی شهر رفیع از دریچه میزان ایجاد حس تعلق در ساکنین، به‌عنوان یکی از مهم‌ترین فاکتورهای تعیین‌کننده رضایتمندی سکونتی با رویکرد تلفیقی کمی و کیفی، با هدف کاربرد تجارب در فعالیت‌های آتی و به روش توصیفی انجام شده‌است. سه فرضیه اصلی پژوهش بر تاثیر گرفتن میزان رضایتمندی و حس تعلق در بازسازی پس از جنگ از احیا سنت‌های اجتماعی و اقتصادی و همچنین درجاسازی و حفظ مالکیت اراضی، استوار است. نمونه مطالعاتی به روش تصادفی خوشه‌ای انتخاب و داده‌های لازم جهت آزمون فرضیه‌های تحقیق از طریق پرسشنامه، مطالعات میدانی، مصاحبه با مطلعین و مسئولین گردآوری شده‌است. برای آزمون فرضیه‌های پژوهش از آزمون ttest گروه‌های وابسته استفاده شده‌است. میانگین به‌دست‌آمده برای فرایند بازسازی و ایجاد حس تعلق از طریق احیاء سنت‌های اجتماعی و اقتصادی مردم (فرضیه یک) 2.43 از 5؛ همچنین ایجاد حس تعلق به محل سکونت از طریق درجاسازی و حفظ مالکیت اراضی (فرضیه دوم) 3.45 از 5 و میزان مطلوبیت این فرایند برای مردم (فرضیه سه) 2.87 از 5 در مقیاس طیف لیکرت می‌باشد که نشان‌دهنده رد فرضیه نخست و سوم و قبول فرضیه دو می‌باشد. در پایان، با توجه به ویژگی‌های منحصربه‌فرد فرایند بازسازی رفیع، مجموعه‌ای از نکات و پیشنهادات جهت کاربست در تجارب آتی به تفکیک شاخص‌های اولویت‌دار پژوهش ارائه شده‌است.

Evaluation of Satisfaction with Post-War Reconstruction in light of the Sense of Belonging in the Survivors, A Case Study: Rafi, Khuzestan province

Evaluating and documenting postwar reconstruction (one of the most complex types of reconstruction processes) is a good way to learn from possible future accidents. The 8year war between Iran and Iraq ruined the city of Rafi completely. The process of reconstruction began after the liberation with a different approach to other experiences (emphasis on the promotion of the role of survivors and attention to their needs and wants). The aim of this study was to evaluate the success rate of Rafi reconstruction from the perspective of creating a sense of belonging in residents, as one of the most important determinants of residential satisfaction. The research approach is quantitative and qualitative. The three main hypotheses of the research are based on the effect of satisfaction and sense of belonging in postwar reconstruction on the revival of social and economic traditions, as well as rebuilding insitu and land ownership preservation. Samples of the study have been collected in a randomcluster method, and the necessary data for testing the research hypotheses was collected through questionnaires, field studies, and interviews. The research hypothesis was then tested using a dependent ttest. The average obtained for the process of reconstruction and creating a sense of belonging through the revival of social and economic traditions of the people (Hypothesis 1) 2.43 out of 5; creating a sense of belonging to the place of residence by insitu building and maintaining land ownership (Hypothesis 2) 3.45 out of 5; and the degree of desirability of this process for people (Hypothesis 3) is 2.87 out of 5 on the Likert scale. As a result, the first and third hypotheses are rejected and the second one is accepted. At the end, according to the unique features of the high reconstruction process, a set of tips and suggestions for application in future experiences is presented by prioritizing research indicators.