شناسائی و مطالعه شاخص‌های جمعیتی علف‌های‌هرز (مطالعه موردی: باغ گیاه‌شناسی دانشگاه تبریز)

شناسائی و مطالعه شاخص های جمعیتی علف های هرز مزارع و باغات گام اصلی در مدیریت این گیاهان ناخواسته است. هدف از مطالعه حاضر، شناسائی و بررسی شاخص های جمعیتی، تشابه و پراکنش گونه های علف هرز است. بدین منظور، نمونه‌برداری هایی بصورت شبکه‌ای (5 متر × 5 متر) توسط کوادرات های 5/0 متر × 5/0 متر در 13 قطعه مختلف باغ گیاه شناسی دانشگاه تبریز انجام شد. در مجموع، 52 گونه علف‌هرز از 25 خانواده گیاهی در قطعات مختلف این باغ شناسایی شد. گندمیان (poaceae) و کاسنی ها (asteraceae) بترتیب با شاخص اهمیت خانوادگی 1/113 و 19/54 غالب ترین تیره های گیاهی باغ مذکور بودند. جو موشی (hordeum murinum) و جاروعلفی بامی (bromus tectorum) با شاخص غالبیت نسبی 38/73 و 11/35، بترتیب اولین و دومین علف هرز گراس غالب بودند. باباآدم (arctium lappa) و سیزاب ایرانی (veronica persica) با شاخص غالبیت نسبی 61/44 و 97/23، بترتیب اولین و دومین علف هرز دولپه غالب بودند. بیشترین و کمترین تنوع گونه‌ای به ترتیب با شاخص شانون وینر 41/2 و 61/0، در قطعات 13 و 7 مشاهده شد. بیشترین و کمترین تعداد گونه به ترتیب در قطعات 2 و 5 مشاهده شد. بالا بودن شاخص غالبیت سیمپسون (78/14) در قطعه 1 نشان از حضور گونه‌های مهاجم و کاهش تنوع گونه‌ای در این قطعه دارد. سس درختی (cuscuta monogyna)، به عنوان انگل شاخساره با شاخص غالبیت نسبی 55/3، از گونه‌های نادر ولی خطرناک باغ است. حضور این علف هرز انگلی تنها در یک قطعه از 13 قطعه مورد مطالعه، اعلام خطر برای ممانعت از پراکنش آن به سایر قطعات می باشد.