برهمکنش تراکم گیاهی وکود نیتروژن در رقابت گندم با علف‌هرز جودره (hordeum spontaneum) تحت تاثیر غلظت‌های علف‌کش سولفوسولفورون + متسولفورون در دو منطقه کرج و قم

به منظور ارزیابی تاثیر تیمارهای مختلف کود نیتروژن، تراکم گندم و مقدار علف‌کش سولفوسولفورون + مت‌سولفورون (توتال) بر پارامترهای رشدی علف‌هرز جودره و عملکرد گندم، آزمایشی در سال 1393 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران، واقع در محمدشهر کرج و مزرعه تحقیقاتی جهاد کشاورزی استان قم به‌صورت اسپلیت فاکتوریل و در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با 3 تکرار انجام شد. فاکتورهای آزمایشی شامل: سه سطح تراکم گندم (300، 400 و 500 بوته در مترمربع) دو سطوح نیتروژن (240، 300 کیلوگرم در هکتار) و پنج سطح غلظت علف‌کش توتال (0، 20، 33، 45، 54 گرم ماده موثره در هکتار) بود. نتایج نشان داد برهمکنش تیمارهای مورد بررسی در دو منطقه معنی‌دار بود. تاثیر کاهشیِ افزایش تراکم گندم بر زیست‌توده علفهرز جودره در غلظت‌های مختلف علف‌کش توتال، متفاوت بود. به‌نحوی‌که در غلظت‌های پایین علف‌کش، افزایش تراکم گندم منجر به کاهش علف‌هرز جودره شد. درحالی‌که با افزایش غلظت علف‌کش توتال، اثر کاهشی تراکم گندم بر روی زیست‌توده جودره حذف گردید. با توجه به بالا بودن کارایی مصرف کود نیتروژن در گندم، کاربرد سطح پایین کود نیتروژن منجر به بهره‌مندی بیشتر گندم و کاهش توان رقابتی جودره در آزمایش کرج گردید. در آزمایش قم اگرچه این روند بطورکلی مشاهده شد، ولی تغییرات از لحاظ آماری معنی‌دار شناخته نشد. به طورکلی می‌توان گفت که تلفیق کاربرد مصرف 240 کیلوگرم در هکتار کود نیتروژن به همراه تراکم 400 بوته در متر مربع گندم و اعمال 45 گرم در هکتار از علف‌کش توتال در منطقه کرج بهترین تیمار شناخته شد. درحالی‌‌که در منطقه قم تلفیق کاربرد مصرف 300 کیلوگرم در هکتار کود نیتروژن + تراکم 500 بوته در متر مربع گندم و اعمال 45 گرم در هکتار از علف‌کش توتال منجر به حداکثر عملکرد گندم گردید.