the comparative effect of authoritative vs. facilitative virtual intervention models on the development of second language speaking components of iranian efl learners

This study investigated the comparative effect of authoritative vs. facilitative virtual intervention models on the development of second language speaking components of iranian efl learners. the study participants were 60 intermediate male and female efl learners at imam reza university in mashhad who were selected out of the total number of 80 participants taking a standard preliminary english test (pet) as a language proficiency test. subsequently, the participants were randomly divided into two experimental groups and received a standard speaking pretest. next, one experimental group received authoritative intervention and the other one received facilitative intervention. after ten sessions of treatment, the speaking section of another version of pet, as the posttests, was given to the participants. finally, the learners took part in a semi-structured interview. the use of spss examined the quantitative data, and the outcomes were examined through a series of t-tests and manova. the results of quantitative analyses revealed that facilitative intervention (fi) model was more effective than the authoritative intervention (ai) for the l2 speaking development of iranian efl learners. another point of variance was concentrating on the grammatical accuracy in measuring l2 speaking. for the ai group, grammatical errors and pronunciation were more important, whereas for the fi group, pronunciation and lexical resources were more central, followed by discourse management and interactive communication.

تاثیر مقایسه‌ای مدل‌های مداخله مجازی مقتدرانه و تسهیل‌کننده بر توسعه مولفه‌های مکالمه زبان دوم زبان آموزان ایرانی زبان انگلیسی

این مطالعه به بررسی اثر مقایسه ای مدل های مداخله مجازی مقتدر و تسهیل کننده بر توسعه مولفه های گفتاری زبان دوم زبان آموزان ایرانی زبان انگلیسی پرداخته است. شرکت کنندگان در این مطالعه 60 زبان آموز زبان انگلیسی مرد و زن متوسط در دانشگاه امام رضا مشهد بودند که از بین 80 شرکت کننده در آزمون استاندارد مقدماتی انگلیسی (pet) به عنوان آزمون مهارت زبان انتخاب شدند. سپس شرکت کنندگان به طور تصادفی به دو گروه آزمایشی تقسیم شدند و پیش آزمون گفتاری استاندارد دریافت کردند. سپس یک گروه آزمایشی مداخله مقتدرانه و گروه دیگر مداخله تسهیلی دریافت کردند. پس از ده جلسه درمان، بخش گفتاری نسخه دیگری از pet به عنوان پس آزمون به شرکت کنندگان داده شد. در نهایت، فراگیران در یک مصاحبه نیمه ساختاریافته شرکت کردند. استفاده از spss داده های کمی را مورد بررسی قرار داد و نتایج از طریق یک سری آزمون t و manova مورد بررسی قرار گرفت. نتایج تحلیل‌های کمی نشان داد که مدل مداخله تسهیل‌کننده (fi) نسبت به مداخله مقتدرانه (ai) برای توسعه گفتاری l2 زبان‌آموزان ایرانی موثرتر است. یکی دیگر از نقاط واریانس، تمرکز بر دقت دستوری در اندازه‌گیری صحبت کردن l2 بود. برای گروه هوش مصنوعی، خطاهای دستوری و تلفظ مهم‌تر بودند، در حالی که برای گروه fi، تلفظ و منابع واژگانی مرکزی‌تر بودند و به دنبال آن مدیریت گفتمان و ارتباطات تعاملی قرار داشتند.