differential semantic mapping modes and efl learners’ vocabulary learning and retention

While teaching vocabulary, it is crucial to consider the facilitative role of various techniques that may intensify and promote memory strategies required for meaningful learning and long-term retention. the present study aimed to compare the effect of three semantic mapping strategies of word relationship (wr), lexical relations and definition (lrd), and personal word connections (pwc) on iranian efl learners’ vocabulary learning and retention. to this end, 120 intermediate efl learners were assigned to three contrast groups and a control group, each with 30 participants who were randomly assigned to three wr, lrdg, and pwc experimental groups and a control group who attended the treatment two sessions a week for four weeks in which the vocabulary was presented via the three semantic differential modes. the control group received no treatment regarding the target words and was only involved in merely reviewing and revising the words. immediate and delayed parallel vocabulary posttests were deployed immediately after the treatment and at a two-week interval to detect the impact of the instructional interventions on the participants’ vocabulary learning and retention, respectively. the results of three one-way anova tests and four repeated-measure anova tests showed significantly higher improvements in the experimental groups’ learning compared to the control group with the uwr outperforming others and achieving higher levels of learning and retention. in terms of the two other contrast groups, the pwc ranked second and the lrd ranked last. the findings underscore wr as an effective technique, the pedagogical implications of which will be discussed.

تاثیر حالتهای نگاشت معنایی افتراقی بر یادگیری و بیاد سپاری واژگان زبان آموزان در بافت زبانهای خارجی

مطالعه حاضر با هدف مقایسه تأثیر سه استراتژی نگاشت معنایی رابطه کلمه (WR) ، روابط و تعریف واژگانی (LRD) و ارتباطات شخصی با کلمه (PWC) بر یادگیری و حفظ واژگان زبان آموزان ایرانی انجام شد. برای این منظور ، 120 زبان آموز سطح متوسط به سه گروه مقایسه ای و یک گروه کنترل تقسیم شدند که هر کدام دارای 30 نفر بودند. این افراد به طور تصادفی در سه گروه آزمایشی مذکور و یک گروه کنترل که دو جلسه در هفته در آموزش حضور داشتند، اختصاص داده شدند. گروههای مقایسه ای به سه روش متفاوت نگاشت معنایی مورد آموزش قرار گرفتند. گروه کنترل هیچ آموزشی در مورد کلمات مورد نظر دریافت نکرد و فقط در بررسی و بازنگری کلمات شرکت داشت. پس آزمونهای فوری بلافاصله پس از آموزش و پس آزمونهای تأخیری با فاصله دو هفته ای به کار گرفته شد تا تأثیر مداخلات آموزشی به ترتیب بر یادگیری و حفظ واژگان شرکت کنندگان تشخیص داده شود. نتایج سه آزمون ANOVA یکطرفه و چهار آزمون ANOVA اندازه گیری مکرر بهبود قابل ملاحظه ای را در یادگیری گروه های آزمایشی نسبت به گروه کنترل نشان داد که گروه UWR از دیگران بهتر عمل کرده و سطوح بالاتری از یادگیری و حفظ را به دست آورد. از نظر دو گروه کنتراست دیگر ، PWC رتبه دوم و LRD رتبه آخر را کسب کردند. یافته ها WR را به عنوان یک تکنیک موثرتر نشان می دهد که مفاهیم آموزشی آن مورد بحث قرار خواهد گرفت.