david foster wallace’s infinite jest: acquiring post-postmodern shared identity via virtual communication

The current paper examines the ways david foster wallace’s (1962-2008) encyclopedic and all-encompassing novel the infinite jest, can be considered a piece of art in which the central features of post-postmodernism can be traced. furthermore, the paper tries to investigate the nature of human identity during a time when programs, applications, and virtual products such as whatsapp, viber, telegram, facebook, twitter, and youtube have made it incomprehensibly conceivable to create a sense of communication and the ability to share between those who used to be painful, fragmented, separated, and alienated in the previous era of postmodernism. alternatively, each painful, separated, fragmented, and alienated person is thought to be a dynamic operator, communicator, and lastly, a maker as opposed to a sole inactive watcher, peruser, and one-route communicator portrayed in postmodern narratives. employing post-postmodern criticism as the theoretical framework and utilizing the ideas of post-postmodern critics such as fredric jameson, alan kirby, and charles reginald nixon, the current study unravels that humans living in the post-postmodern era have been able to successfully receive such a new personality and identity thereby making a new chance to express it to have the capacity to leave the postmodern inactiveness, passivity, and detachment.

شوخی بی پایان اثر دیوید فاستر والاس: کسب هویت مشترک پست مدرن از طریق ارتباطات مجازی

مقاله حاضر به دنبال بررسی رمان شوخی بی پایان اثر دیوید فاستر والاس (19622008) بوده و بر این باور است که در آن می توان ویژگی های اصلی پسا پست مدرنیسم را یافت. پس از آن، سوال از اصالت و ماهیت هویت انسان یکی دیگر از مسائلی است که این مقاله در عصر برنامه ها و محصولات مجازی مانند واتس اپ، تلگرام و وایبر ، علاوه بر شبکه های اجتماعی مانند فیس بوک ، توییتر و یوتیوب مطرح می شود. در واقع، به فردیت انسان بها داده شده و به وی فرصتی داده می‌ شود تا تفکرات خود را بیان کند. با فراهم شدن این موقعیت در شبکه‌ های اجتماعی نوعی به ‌اشتراک‌ گذاری در میان افراد منزوی و جدا از‌ هم به ‌وجود می‌آید. به‌ عبارت ‌دیگر، پسا پست ‌مدرنیسم واکنشی به حس از هم ‌پاشیدگی پست ‌مدرنیسم است ولی به ‌معنای بازگشت به تمامیت ‌خواهی مدرنیسم هم نیست. هر فرد منزوی می‌تواند به یک انسان فعال، خالق ارتباط و مولد تبدیل شود که توانایی خلق معنا و برگرداندن هویت را داشته و صرفاً یک بیننده و خواننده مطلق نباشد. از اینرو، هدف از مطالعه ی حاضر کاوش در رمان شوخی بی‌پایان نوشته ی والاس از نقطه ‌نظر فلاسفه و منتقدینی همچون کربای، والاس و تیمر به ‌منظور روشن ساختن مفاهیم یاد شده است.