ارزیابی غلظت فلزات سنگین (سرب، کادمیوم، کرم، مس، کبالت و روی) در ماهیان خوراکی تالاب بین المللی خورخوران

فلزات سنگین از مهم ترین آلاینده های سمی در اکوسیستم های آبی هستند و آبزیان در معرض بسیاری از این آلاینده ها قرار دارند. این عناصر در ماهی به عنوان یکی از زنجیره های غذایی انسان تجمع می یابند. هدف از این تحقیق بررسی غلظت فلزات سنگین در گونه های غالب صیدشده در تالاب بین المللی خور خوران خور خوران بوده است. صید ماهیان در منطقه موردمطالعه در دی ماه 1391 صورت گرفت. اندازه گیری میزان فلزات سنگین سرب، کادمیوم، کبالت، مس، کبالت، کرم و روی در اندام های عضله 8 گونه از ماهیان خوراکی تالاب بین المللی خور خوران حلوا سفید (pampus argentus)، شورت (sillago sihama)، سنگسر شش خط (pomadasys furcatus)، سرخو معمولی (lutjanus johni)، هامور معمولی (epinephelus coioides)، خنو خال سیاه (plectorhinchus pictus)، گواف کوچک (anodontostoma chacunda)، زمین کن (platycephalus indicus) بر اساس روش های استاندارد صورت گرفت. در بین فلزات سنگین، بالاترین مقدار مربوط به فلز روی با 71/37 ±50/176 در گونه زمین کن و کمترین مقدار را سرب با 01/±08/0 میکروگرم در گرم وزن خشک در گونه حلوا سفید اندازه گیری شد. به علاوه تجمع فلزات سنگین به صورت zn>cu>co>cr>cd>pb تعیین شد. میانگین کادمیوم با 39/1 میکروگرم در گرم وزن خشک از استانداردهای جهان بیشتر بود. همچنین میانگین غلظت سرب از استاندارد who و fda کمتر، درصورتی که از استانداردهای iaea، unep، tfc بیشتر است. غلظت فلزات سنگین در بین گونه های مختلف ماهیان اختلاف معنی داری را نشان داد که می تواند ناشی از تفاوت ویژگی های بوم شناسی ماهیان و فلزات باشد. فعالیت های مختلف در حاشیه ی تالاب و ویژگی های این اکوسیستم می تواند دلیلی بر بالا بودن غلظت برخی از فلزات سنگین در مقایسه با مطالعات مشابه و استانداردهای جهانی باشد.