ارایه مدل برنامه ریزی کاربری اراضی جهت توسعه گردشگری در جزایر خلیج فارس (مطالعه موردی: جزیره قشم)

صنعت توریسم به عنوان صنعتی پویا با ویژگی-های توسعه مدارانه خود اثرات مهمی در اقتصاد، فرهنگ و محیط‌زیست جامعه بر جای می گذارد. رشد این صنعت در هر کشور نیازمند استراتژی مناسب و برنامه ریزی مدیریتی موثر است. جزیره قشم با مساحتی معادل 1491 کیلومترمربع در منتهی الیه شرقی خلیج فارس در تنگه هرمز واقع شده است. جزیره قشم با دارا بودن جذابیت های تاریخی، فرهنگی و حضور اکوسیستم های خاص همچون جزایر مرجانی، جنگل های حرا و ... دارای قابلیت های فراوانی برای گردشگری می باشد. هدف این پژوهش ارایه مدل کاربری اراضی جهت توسعه گردشگری جزایر می باشد. در این پژوهش 20 معیار گردشگری در سه دسته اصلی معیارهای فیزیکی، بیولوژیکی و اقتصادی_ اجتماعی فرهنگی بر اساس روش دلفی delphi مشخص گردیدند. بر اساس مدل های تصمیم گیری چند شاخصه (madm) و با کمک ابزار gis مناطق مناسب برای توسعه گردشگری در جزیره قشم مشخص گردیدند. نتیجه بررسی نشان داد 2/80% جزیره قشم با مساحتی معادل 78/1195 کیلومترمربع برای گردشگری دارای توان مناسب و 8/19% از منطقه با مساحتی معادل 22/295 کیلومترمربع برای گردشگری توان ندارد