روند تغییر شاخص های تنوع و تراکم پرندگان آبزی و کنارآبزی زمستان گذران تالاب های هورالعظیم و شادگان (1385 تا 1388)

به منظور بررسی روند تغییر شاخص های تنوع و تراکم پرندگان آبزی و کنارآبزی زمستان گذران در تالاب های هور العظیم و شادگان، داده های سرشماری های نیمه زمستانه انجام گرفته توسط اداره کل حفاظت محیط زیست استان خوزستان در دوره 1388-1385، مورد تحلیل قرار گرفت. شاخص های تنوع سیمپسون، شانون-وینر، غنای گونه ای مارگالف و منهینک، یکنواختی گونه ای سیمپسون و کامارگو و تراکم در سال های مختلف برای گونه های آبزی و کنارآبزی در هر تالاب محاسبه و سپس مقایسه گردید. بیشترین و کمترین مقدار شاخص تنوع سیمسپون در تالاب هورالعظیم به ترتیب در سال های 86 و 88، 810/0 و 416/0 و در تالاب نیز شادگان در سال های 87 و 88، 908/0 و 878/0 مشخص گردید. از نظر شاخص یکنواختی سیمپسون بیشترین و کمترین یکنواختی در تالاب هورالعظیم به ترتیب در سال های 86 و 87، 146/0 و 063/0 و برای تالاب شادگان نیز در سال های 86 و 88، 290/0 و 178/0 تعیین گردید. بیشینه و کمینه تراکم (قطعه در هکتار) در دوره بررسی در تالاب هورالعظیم به ترتیب به سال های 86 و 88، 52/9 و 17/0 و در تالاب شادگان نیز به سال های 86 و 87 با 99/3 و 15/0 اختصاص داشت با این حال روند کاهشی در تالاب هورالعظیم محسوس تر از شادگان بود. تعداد گونه های کنارآبزی در هر دو تالاب همواره بیشتر از گونه های آبزی بود (به جز سال 86 در هورالعظیم)، اما فراوانی پرندگان آبزی همواره بیشتر از کنارآبزیان بوده است. به نظر می رسد تالاب های هور العظیم و شادگان از نظر مهیا کردن منابع تغذیه ای برای گونه های آبزی، قابلیت بهتر و بیشتری داشته اند و این مسیله نیز با مشاهده بیشتر فراوانی پرندگان آبزی نسبت به گونه های کنارآبزی در هر دو تالاب نمود پیدا کرده است. به نظر می رسد نیز شرایط بهتر برای پرندگان مهارجر به تالاب شادگان اختصاص داشته باشد که هم فراوانی آبزیان و کنار آبزیان بیشتری داشته است.