بررسی و ارزیابی اثرات جغرافیایی و زیست محیطی گردشگری با استفاده از مدل AHP (نمونه موردی: تالاب بین‌المللی شادگان)

به دنبال افزایش جمعیت و فشار بر روی منابع طبیعی، مسیله گردشگری نیز اثرات نامطلوبی بر محیط زیست برجای می‌گذارد. مسایلی از قبیل فرسایش خاک، از بین رفتن باتلاق‌ها، نابودی زیستگاه‌های تالابی، خشک شدگی یا آلودگی آب‌های زیرزمینی و به خطر افتادن بهداشت و سلامتی ناشی از شبکه های ناکافی دفع زباله و فاضلاب، جوامع انسانی را تهدید می‌کند. اما بهترین راه برای حل این مشکلات، توسعه پایدار گردشگری می‌باشد. توسعه پایدار گردشگری به عنوان رهنمونی برای مدیریت کلیه منابع قلمداد می‌شود، به طریقی که بتوان نیازهای اقتصادی و اجتماعی را برآورده ساخت و همگنی فرهنگی و سیستم‌های حفاظت زندگی را همراه با افزایش عدالت و مساوات در توسعه، بهبود کیفیت زندگی جوامع و به وجود آوردن کیفیت برتر محیط زیست ایجاد کرد. بنابراین بهبود مدیریت زیست محیطی تسهیلات گردشگری برای کاهش آسیب های آن گام اول جهت نیل به اهداف توسعه پایدار گردشگری می‌باشد. از این رو هدف از این پژوهش، بررسی اولویت بندی و سنجش سطح پایداری اثرات (مثبت و منفی) جغرافیایی و زیست محیطی گردشگری در تالاب بین‌المللی شادگان می‌باشد. روش تحقیق در این پژوهش که در سال 1390 صورت گرفت، ترکیبی از روش‌های توصیفی و تحلیلی می‌باشد. نتایج پژوهش نشان می‌دهد که در تالاب شادگان وضعیت زیست محیطی ناپایدار می‌باشد به طوری که 42 درصد معیارها در این تالاب نسبتاً ناپایدار می‌باشد.