جداسازی و تشخیص دو گونه استافیلوکوس از آب‌های شور استان گلستان

دریاچه های شور با محدوده شوری نزدیک به آب دریا، محیط های پرشور بوده اما اغلب دارای طیف وسیعی از عوامل میکروبی می باشند. هدف از این مطالعه جداسازی باکتری های هالوفیل و بی نهایت هالوفیل از آب های شور اینچه برون، آلماگل، آجی گل با دو روش بیوشیمیایی و مولکولی و همچنین مقایسه کارایی این دو روش می باشد. سال 1394، از 3 دریاچه اینچه برون، آلماگل و آجی گل، تعداد 51 نمونه (هرکدام 17 نمونه) از مناطق مختلف با ec و ph متفاوت جمع آوری شد. این ایزوله ها بر روی محیط کشت انتخابی saline nutrient broth کشت داده شدند. ایزوله ها براساس مورفولوژی کلنی و سلول بررسی شدند. مورفولوژی کلنی ها با تاکید بر تولید پیگمان، اندازه کلنی و کدورت تعیین شدند. این خصوصیات از طریق رشد کشت ها در ec، ph و غلظت نمک اپتیمم انجام شد. تست های بیوشیمیایی کاتالاز، ژلاتیناز، آمیلاز، اکسیداز، سیترات، اوره آز، ایندول، وژسپروسکوئر، تخمیر/اکسیداسیون (لاکتوز، سوکرز، دکستروز) و روش مولکولی (pcr ژن کروموزومی tuf) انجام شد. براساس تست های بیوشیمیایی و روش مولکولی تعداد 20 ایزوله هالوفیل و بی نهایت هالوفیل از آب های شور اینچه برون، آلماگل، آجی گل جداسازی شد که فراوان ترین گونه استافیلوکوکوس اپیدرمایدیس با 9 مورد، پس ازآن استافیلوکوکوس کپیتیس مشاهده شد. با مقایسه روش بیوشیمیایی و مولکولی مشاهده شد که تست های بیوشیمیایی در 9 مورد قادر به تشخیص گونه نبودند و بر این اساس، روش مولکولی به نسبت روش بیوشیمیایی از کارایی بالاتری برخوردار می باشد. محیط های پرشور به علت سختی شرایط زندگی، از تنوع زیستی کمتری نسبت به محیط های معتدل برخوردارند؛ اما ازنظر حضور میکروارگانیسم های نمک دوست و تحمل کننده نمک، تنوع بالایی دارند و انواعی از نمک دوست های نسبی و تحمل کننده های نمک در این محیط ها وجود دارند.