ارزیابی کیفیت آب چاه نیمه‌های سیستان براساس شاخص‌های کیفی nsfwqi، irwqi و شاخص آلودگی liou

ارزیابی کیفی آب چاه نیمه های سیستان به عنوان منابع مهم تامین کننده آب آشامیدنی و کشاورزی شهرستان زابل و زاهدان از ارزش و اهمیت فراوانی برخوردار بوده و ضروری می باشد؛ بنابراین هدف از مطالعه حاضر بررسی کیفیت آب چاه نیمه ها از جهت شاخص کیفی nsfwqi، شاخص کیفی آب های سطحی ایران irwqi و شاخص آلودگی liou می باشد. پژوهش حاضر توصیفی-مقطعی می باشد. پارامترهای کیفی موردنیاز جهت محاسبه شاخص های nsfwqi، irwqi و liou شامل ph، do، bod، ts، cod، ec، دما، فسفات، نیترات، کدورت، کلیفرم مدفوعی، سختی و آمونیاک در 12 ایستگاه انتخابی در چهار چاه نیمه سیستان به مدت 12 ماه با استفاده از روش استاندارد مورداندازه گیری قرارگرفته است. نتایج حاصل از مطالعه نشان می دهد که مقدار عددی شاخص nsfwqi بین (63-53) باکیفیت متوسط، شاخص irwqi بین (82/ 75-57/ 50) باکیفیت خوب و متوسط و شاخص آلودگی liou بین (5-5/ 3) باکیفیت نسبتاً آلوده مشاهده شد. بهترین کیفیت آب بر اساس سه شاخص nsfwqi، irwqi و liou به ترتیب 63، 86/ 75 و 3 در ماه های سرد سال (دی تا فروردین) در چاه نیمه های یک، دو و سه مشاهده شد و بدترین کیفیت آب به ترتیب 53، 74/ 49 و 25/ 5 در چاه نیمه چهار در مردادماه مشاهده شد. علت کاهش کیفیت آب در چاه نیمه چهار افزایش bod، کاهش اکسیژن محلول و ec آب می باشد، که می توان درنتیجه افزایش تبخیر، عدم برداشت آب از آن در تابستان و جنس بستر این چاه نیمه دانست؛ بنابراین نتایج نشان می دهد که چاه نیمه های یک، دو و سه از کیفیت بهتری نسبت به چاه نیمه چهار برخوردار است و همچنین باوجود تفاوت هایی در پارامترهای مورداستفاده و روش محاسبه شاخص های nsfwqi، irwqi و liou نتایج هر سه روش برای ارزیابی کیفیت آب هم پوشانی دارند.