اثر باقیمانده کودهای نیتروژن و فسفر در مزرعه باقلا بر عملکرد در سیستم کشت باقلا - برنج در گیلان

استان گیلان از جمله مناطق مستعد برای کشت دوم بعد از برنج در پاییز به شمار می رود. کشت محصول پس از برداشت برنج در شالیزارها، علاوه بر ایجاد اشتغال و افزایش درآمد کشاورزان، سبب تولید محصول زراعی زمستانه مهم در 6 ماه دوم سال می گردد. یکی از مهم ترین نیازها در استفاده از سیستم های دو یا چند کشتی، حفظ منابع آب و خاک از آلودگی ناشی از مصرف بی رویه نهاده های شیمیایی و همچنین حفظ و ارتقای حاصلخیزی خاک در دراز مدت است. به منظور بررسی اثر باقی مانده کود مصرفی در زراعت باقلا بر عملکرد برنج در سیستم کشت برنج باقلا تحقیقی در قالب دو محصول در سال، شامل کشت اول برنج با رقم هاشمی (خرداد– شهریور) و کشت دوم باقلا با رقم برکت (آبان خرداد) و با پانزده تیمار کودی برای کشت باقلا به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در سال های زراعی 941391 (2 دوره کشت برنج و سه دوره کشت باقلا) در مزرعه پژوهشی موسسه تحقیقات برنج رشت انجام شد. فاکتورهای آزمایشی برای گیاه باقلا شامل پنج سطح نیتروژن (صفر، 25، 50، 75 و 100 کیلوگرم نیتروژن در هکتار) از منبع کود اوره و سه سطح فسفر (صفر، 50 و 100 کیلوگرم فسفر در هکتار) از منبع کود سوپر فسفات تریپل در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد که با افزایش سطوح کود نیتروژن و فسفر، عملکرد باقلا به ترتیب 2003 و 285 کیلوگرم در هکتار افزایش یافت. بیشترین عملکرد دانه باقلا در تیمار n100p100 (8/4833 کیلوگرم در هکتار) مشاهده شد که تفاوت معنی داری با تیمار  n100p50(5/4744 کیلوگرم در هکتار) نداشت. با بررسی اثر سطوح کودی به کار رفته در کشت باقلا بر عملکرد برنج که موجب افزایش معنی دار نیتروژن خاک از 147/0 درصد به 178/0 و 209/0 درصد و افزایش معنی دار فسفر خاک از 2/24 پی پی ام به 59/40 و 51/37 پی پی ام به ترتیب در سال اول و دوم کشت برنج شد، تفاوت معنی داری از نظرعملکرد دانه مشاهده نشد و متوسط عملکرد برنج در طی دو سال زراعی بدون مصرف کود شیمیایی و بعد از کشت باقلا حدود 95/2770 کیلوگرم در هکتار بود.