اثر دز و زمان مصرف علف کش اگزادیارژیل در مراحل مختلف رشدی بر زیست توده علف های هرز و عملکرد غده سیب زمینی (solanum tuberosum l)

به منظور بررسی اثر دز و زمان مصرف علف کش اگزادیارژیل به صورت پس رویشی بر زیست توده علف های هرز و عملکرد غده سیب زمینی، آزمایشی مزرعه ای در ایستگاه تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی آلاروق اردبیل در سال 1392 انجام شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک ­های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا گردید. تیمارهای آزمایش شامل، دزهای مختلف علف کش اگزادیارژیل (صفر، 0.05 ، 0.1 ، 0.2 ، 0.4 ، 0.6 و 0.8 لیتر ماده موثره در هکتار) و زمان مصرف علف کش (مرحله سبز شدن، استولون ­زایی و حجیم ­شدن غده سیب ­زمینی) بودند. همچنین، تیمار وجین کامل (بدون علف ­هرز) نیز به عنوان شاهد در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که کاربرد اگزادیارژیل به میزان 0.8 لیتر ماده موثره در هکتار، باعث کاهش زیست توده علف های هرز به میزان 66.16 درصد نسبت به شاهد (بدون وجین علف هرز) شد. از بین زمان های مصـرف اگــزادیارژیل در مــراحل مختلف رشدی سیب زمینی، مرحله سبز شدن سیب­ زمینی بالاترین درصد کاهش زیست توده علف ­های هرز را به ­وجود آورد. نتایج، همچنین، نشان داد که بعد از تیمار وجین کامل، کاربرد اگزادیارژیل به میزان 0.8 لیتر ماده موثره در هکتار، تعداد غده های بذری و عملکرد کل غده را به ترتیب 82.16 و 51.59 درصد افزایش و تعداد غده ­های غیر بذری را نسبت به شاهد بدون وجین 43.17 درصد کاهش داد. در میــان زمان های مصرف اگزادیارژیل در مراحل مختلف رشدی سیب زمینی، مرحله سبز شدن سیب ­زمینی، بالاترین تعداد غده ­های بذری و عملکرد کل غده را داشت. اما این کار، بر تعداد غده ­های غیر بذری تاثیر معنی ­داری نداشت. اثرات متقابل دزهای علف­ کش اگزادیارژیل و زمان مصرف آن، نشان داد که در بین دزهای مختلف اگزادیارژیل، کاربرد دز 0.8 لیتر ماده موثره در هکتار در مرحله سبز شدن سیب­ زمینی، توانست تعداد غده­ های خوراکی را 100 درصد افزایش دهد. بر اساس نتایج این آزمایش، کاربرد دز 0.8 لیتر ماده موثره در هکتار و در مرحله سبز شدن سیب زمینی، بیشترین کارایی را در کنترل علف های هرز سیب زمینی و افزایش عملکرد کل غده داشت.  

Effect of Dose and Oxadiargyl Application Time at the Different Growth Stages on Weed Biomass and Tuber Yield of Potato (Solanum tuberosum L.)

To evaluate the effects of dose and application time of oxadiargyl, as a postemergence herbicide, on weed biomass and tuber yield of potato, a factorial experiment based on randomized complete block design with 3 replications was conducted at Alaroog Research Station at the University of Mohaghegh-Ardabili in 2013. Treatments consisted of oxadiargyl dosages (0, 0.05, 0.1, 0.2, 0.4, 0.6 and 0.8 lit a.i /ha), and its time of applications at different potato growth stages (potato emergence, stolon initiation and potato tuber bulking), weed free treatment was considered as control. Statistical analysis showed that 0.8 lit a.i/ha of oxadiargyl reduced biomass of weed by 66.16 percent. Oxadiargyl application at emergence time resulted in highest percent reduction of weed biomass. Results, also, showed that application 0.8 lit a.i/ha of oxadiargyl, after weed free condition, increased number of seed tuber and total tuber yield by 82.16 and 51.59 percent respectively, but it reduced number of non seed tuber by 43.17 percent. Application of oxadiargyl at emergence time, as compared with the other application times, resulted in highest increase in the number of seed tuber and total tuber yield, but it did not affected number of non seed tubers. Interaction effect of dose by time of oxadiargyl application revealed that using 0.8 lit a.i/ha dose at potato emergence time increased number of edible tubers by 100%. It may be conducted that application of this dose at potato emergence time was highly efficient in controlling weeds and increasing potato tuber yield.