اثر محلول‌پاشی کلات روی بر عملکرد و اجزای عملکرد ارقام گندم

استفاده از عناصر کم‌مصرف یکی از راه های افزایش خصوصیات کمی و کیفی گندم می‌باشد. به منظور بررسی تاثیر محلول‌پاشی روی بر عملکرد و اجزای عملکرد چهار رقم گندم، آزمایشی به صورت فاکتوریل دو عاملی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 1391- 1390 در مزرعه ی نمونه کشت و صنعت آستان قدس رضوی انجام گرفت. فاکتور اول شامل چهار رقم گندم نان (فلات، بهار، پیش تاز و طوس) و فاکتور دوم شامل محلول‌پاشی کلات روی با غلظت4 کیلوگرم در هکتار در سه سطح (شاهد، محلول‌پاشی کلات روی در مرحله ساقه دهی و محلول‌پاشی کلات روی در مراحل ساقه دهی و گلدهی) بودند. نتایج آزمایش نشان داد ارقام از نظر عملکرد و اجزای عملکرد دارای اختلاف معنی داری هستند. بیشترین عملکرد در میان ارقام گندم مورد بررسی به رقم بهار و کمترین آن به رقم طوس تعلق داشتند. زیادی عملکرد رقم بهار به عملکرد بیولوژیک بالاتر آن نسبت داده شد. همچنین، بر اساس نتایج حاصل از این بررسی یک یا دوبار محلول‌پاشی با کلات روی باعث افزایش عملکرد بیولوژیک و عملکرد دانه گردیدند. افزایش عملکرد دانه عمدتاً ناشی از افزایش وزن هزار دانه بود. به طورکلی، به نظر می رسد با توجه به نقش عنصر روی در فیزیولوژی گیاهان به خصوص در گیاه زراعی گندم به عنوان گیاهی حساس به کمبود روی می توان با مصرف ترکیبات حاوی روی به صورت محلول‌پاشی عملکرد این گیاه را افزایش داد.