اثر آبیاری تکمیلی بر عملکرد، اجزای عملکرد و درصد پروتیین دانه

به منظور بررسی تاثیر آبیاری تکمیلی بر عملکرد و اجزا عملکرد 3 رقم نخود دیم، آزمایشی به صورت کرت های یک بار خرد شده با طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار در منطقه شیروان چرداول ایلام در طی سال زراعی 88-1387 انجام گرفت. عامل اصلی شامل 4 تیمار آبیاری (شاهد بدون آبیاری، یکبار آبیاری در مرحله 50 درصد غنچه دهی، یکبار آبیاری در مرحله 50 درصد گلدهی و یکبار آبیـاری در زمان پر شـدن غلاف ها) و عامل فـرعی شــامل 3 ژنوتیپ (ilc 482 ، فیلیپ و محلی) بودند. اثر تیمارهای آبیاری روی صفات عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک، شاخص برداشت، تعداد غلاف بارور در بوته، تعداد دانه در بوته و وزن صد دانه معنی دار بود. در میان ژنوتیپ ها رقم فیلیپ با متوسط عملکرد دانه 51/1140 کیلوگرم در هکتار در تیمارهای مختلف آبیاری دارای بیشترین عملکرد و رقم محلی با 98/1056 کیلوگرم در هکتار کمترین عملکرد را تولید کرد. به طور کلی، انجام یکبار آبیاری در مرحله پر شدن غلاف ها و گلدهی به ترتیب موجب 3/41 و 3/29 درصد افزایش عملکرد دانه نسبت به شاهد شد و آبیاری در مرحله 50 درصد پر شدن غلاف ها بیشترین عملکرد دانه را با 76/1184 کیلوگرم در هکتار را تولید نمود. رقم فیلیپ با متوسط عملکرد31/1263 کیلوگرم در هکتار در تیمار آبیاری در مرحله 50 درصد پرشدن غلاف ها حداکثر عملکرد دانه را داشت و رقم محلی با عملکرد 26/893 کیلوگرم در هکتار در تیمار بدون آبیاری کمترین مقدار عملکرد دانه را داشت.