پاسخ سه ژنوتیپ گندم (.triticum aestivum l) به کود زیستی فلاویت و گوگرد در استان مازندران

به منظور بررسی اثرات کود زیستی و گوگرد بر عملکرد و صفات فیزیولوژیک سه رقم گندم، آزمایشی در سال زراعی 96-95 در دو ایستگاه تحقیقات زراعی قراخیل و بایع کلا استان مازندران، انجام شد. آزمایش در دو سطح کود زیستی فلاویت و سه سطح گوگرد به صورت آزمایش اسپیلت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار اجرا شد. تیمارهای گوگردی شامل صفر، 250 و 500 کیلوگرم در هکتار (به همراه تیوباسیلوس) و تیمارهای کود زیستی صفر و دو لیتر در هکتار (به صورت بذر مال) بودند که روی ارقام گنبد، احسان و تیرگان اعمال شدند. صفات مورد بررسی شامل، ارتفاع گیاه، شاخص سطح برگ، تعداد سنبله بارور، عملکرد دانه، وزن تر و خشک بوته و درصد پروتئین دانه گندم بودند. نتایچ نشان داد که کود زیستی فلاویت بر شاخص سطح برگ، وزن خشک بوته، تعداد سنبله بارور و عملکرد اثر معنی داری داشت و کاربرد دو لیتر کود زیستی سبب بهبود این صفات شد. بیشترین ارتفاع گیاه گندم در رقم تیرگان با دریافت دو کیلوگرم در هکتار کود زیستی فلاویت و 250کیلوگرم گوگرد بیشترین ارتفاع گیاه (117.7 سانتی متر) مشاهده شد. در هر سه رقم گنبد، احسان و تیرگان مصرف دو لیتر در هکتار فلاویت و 250 کیلوگرم گوگرد موجب افزایش وزن خشک گندم در مقایسه با شاهد (عدم مصرف کود زیستی فلاویت و گوگرد) گردید. رقم تیرگان با عملکرد 5298 کیلوگرم در هکتار بیشترین عملکرد دانه گندم را در تیمار مصرف دو لیتر فلاویت و 250 کیلگرم گوگرد در هکتار تولید کرد. با توجه به نتایج حاصل از این تحقیق، در مجموع می توان نتیجه گرفت در بین سه رقم مطالعه شده در مناطق مرکزی و شرقی استان مازندران، استفاده از 250 کیلوگرم گوگرد و کاربرد دو لیتر در هکتار کود زیستی فلاویت بیشترین عملکرد را در رقم تیرگان تولید می کند.

Response of Three Wheat (Triticum aestivum L.) Genotypes to Flawheat Biofertilizer and Sulfur in Mazandaran Province

To evaluate the effect of biofertilizer and sulfur on yield and morphophysiological traits of three wheat genotypes. A split plot factorial design experiment based on completely randomized block design with four replications was performed at Gharakhail and Baykola research stations of Mazandaran province in 20142015. The wheat genotypes were Gonbad, Ehsan and Tirgan; the sulfur treatments consisted of levels of zero, 250 and 500 kg.ha1 (along with Tiobacillu ssp < /em>) and biofertilizer of zero and two l.ha1 (via treating seeds). The traits studied were plant height, leaf area index, number of fertile spikes, seed yield, plant fresh and dry weights, and protein percentage of seeds. Results showed that Flawheat biofertilizer had significant effect on leaf area index, plant dry weight, number of fertile spike and seed yied, and application of two liters of biofertilizer improved the traits under study. The highest plant height (117.7 cm) was observed in Tirgan cultivar by using 2 kg.ha1 of flawheat biofertilizer and 250 kg.ha1 of sulfur. In all three cultivars of Gonbad, Ehsan and Tirgan, consumption of 2 l.ha1 of flawheat and 250 kg.ha1 of sulfur increased wheat dry weight compared to the control. Tirgan cultivar with 5298 kg.ha1 produced highest seed yield by using two liters of Flawheat and 250 kg of sulfur per hectare. Based on the results obtained, it can be concluded that Tirgan among the three cultivars studied in the central and eastern regions of Mazandaran province, produced higest seed yield by using of 250 kg.ha1 of sulfur and the application of two liters per hectare of Flawheat.