بررسی عوامل موثر بر سازگاری کارکنان نیروی انتظامی در انتقال به مناطق عملیاتی و پیامدهای آن به شیوه پژوهش زمینه‌ای

انتقال محل خدمت یکی از شیوه‌های مدیریت منابع انسانی در داخل سازمان ها است. پژوهش حاضر به بازسازی معنایی انتقال کارکنان ناجا به مناطق عملیاتی و پیامدهای آن به شیوه پژوهش زمینه‌ای می‌پردازد. میدان پژوهش دربرگیرنده همه کارکنان انتقال یافته ناجا است که در زمان انجام این پژوهش در سالهای 1399-1400 در استان هرمزگان حضور داشتند. پس از انجام مصاحبه نیمه ساختار یافته با 40 نفر از آنها، دادهها به شیوه نظام مند استراوس و کوربین تجزیه و تحلیل شدند. 129 کد اولیه، 41 مقوله فرعی، 13 مقوله اصلی و یک مقوله هسته(ساختار- عاملیت) از کدگذاری داده‌ها استخراج و در مدل پارادایمی در قالب شرایط علی، مداخله گر، زمینه ای، راهبردها و پیامدها گردهم آمد. شرایط علی شامل نیروی انسانی سازمان، احساس تبعیض سازمانی و شبکه حمایت سازمانی؛ شرایط زمینه‌ای شامل متغیرهای جابجایی جغرافیایی و تجانس مبدا-مقصد و شبکه حمایت خانوادگی و مطالبات ساختاری خانواده نیز به عنوان شرایط مداخله گر طبقه بندی شدند. در رابطه دیالکتیکی بین ساختار و عاملیت، کارکنان انتقال یافته با راهبردهای خانوادگی، اقتصادی، روانی و ارتباطی، خود را سازگار می‌کنند. دیالکتیک ساختار و عاملیت از دیدگاه کارکنان، پیامدها و نتایج ناگواری برای زندگی آنها در ابعاد اجتماعی، خانوادگی، سازمانی-شغلی و محیطی به همراه دارد. برای اصلاح و بهبود این وضعیت، تدابیری بر پایه اصلاح شیوه نامه انتقال، حمایت سازمانی و همراه سازی مناسب خانواده برای کاهش تنش‌های شغلی و محیطی و در کنار آنها توجه به بومی گزینی و محرومیت زدایی از مناطق عملیاتی پیشنهاد می‌شود.

investigating the effective factors on social construction of adjustment among the staff of iran law enforcement forces relocated to operational areas and its consequences through grounded theory research

changing the place of service is one of the methods of human resources management in organizations. the present research reconstructs semantically the movement of the staff of iran law enforcement forces to operational areas and its consequences using survey method. the research field includes all the relocated staff of iran law enforcement forces who were in hormozgan in 2020-2021. after conducting semi structured interviews with 40 of them, the data were analyzed using the systematic method of strauss and corbin. 129 initial codes, 41 minor categories, 13 major categories and 1 core category (structure-agency) were extracted from data coding and gathered into a paradigm as causal, intervening, and contextual conditions, strategies, and outcomes. causal conditions included human resources of an organization, sense of organizational discrimination, and network of organizational support variables; contextual conditions included geographical relocation, and source-destination homogeneity; intervening conditions included the network of family support, and family’s structural demand. in a dialectical relationship between structure and agency, the relocated staff adjusted themselves using family, economic, psychological, and communicational approaches. from the staff’s point of view, structure and agency dialectics brings with itself unpleasant outcomes and consequences for their lives in social, domestic, organizational-occupational, and environmental aspects. to remedy and improve the situation, measures based on the modification of the transfer procedure, aside from local hiring, and elimination of deprivation in operational areas, some tactics are suggested to make relocation guide, organizational support, and proper family assistance more humanized to reduce occupational and environmental tensions.