تاثیر رویکردهای توسعه منابع انسانی و مسئولیت اجتماعی پلیس بر تمایل به ترک خدمت افسران نیروی انتظامی.

این پژوهش به بررسی تاثیر توسعه منابع انسانی و مسئولیت اجتماعی سازمان بر تمایل به ترک خدمت با نقش میانجی تعهد سازمانی در ستاد فرماندهی نیروی انتظامی در استان مازندران پرداخته است روش پژوهش حاضر، ازنظر هدف، کاربردی بوده و برحسب روش، پژوهشی توصیفی پیمایشی بوده است جامعه آماری در این پژوهش افسران ستاد فرماندهی نیروی انتظامی در استان مازندران که 120 نفر بودند که با جایگذاری در فرمول کوکران تعداد نمونه 105 نفر تعیین‌شده است نمونه موردمطالعه به شیوه احتمالی به‌صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. برای سنجش راهبردهای توسعه منابع انسانی از پرسش‌نامۀ شای (2005)، سنجش تمایل به ترک خدمت کارکنان از پرسشنامۀ تاچر و همکاران (2003)، برای سنجش مسئولیت اجتماعی سازمان پراهیتاری و اوزما (2007) و سنجش تعهد سازمانی کارکنان آلن ساکس (2006) استفاده شد. پایایی و روایی ابزار پژوهش با استفاده از ضریب بارهای عاملی، آلفاکرونباخ، پایایی ترکیبی، روایی صوری و روایی همگرا و روایی واگرا بررسی شدداده‌های حاصل با استفاده از smart pls و spss مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتندتحلیل داده‌ها نشان دادکه توسعه منابع انسانی و مسئولیت اجتماعی سازمان بر تعهد سازمانی کارکنان موثر بوده است همچنین توسعه منابع انسانی بر تمایل به ترک خدمت کارکنان موثر بوده است ولی مسئولیت اجتماعی تاثیر معناداری بر تمایل به ترک خدمت کارکنان نداردهم‌چنین یافته‌ی حاصل از آزمون سوبل نشان داد که تعهد سازمانی با ضریب معناداری 6972/. نقش میانجی را در رابطه علی بین توسعه منابع انسانی و تمایل به ترک خدمت کارکنان ایفا نمی‌کند ولی تعهد سازمانی با ضریب معناداری 43/2 نقش میانجی را در رابطه علی بین مسئولیت اجتماعی سازمان و تمایل به ترک خدمت کارکنان ایفا می‌کند. افسران ستاد فرماندهی نیروی انتظامی در استان مازندران معتقدند در قبال حمایت از آن‌ها از طریق اقدامات مدیریت منابع انسانی می‌تواند آن‌‌ها را بیشتر به سازمان متعهد سازد که به‌نوبه خود قصد ترک آن‌ها را کاهش می‌دهد.

The effect of human resource development approaches and police social responsibility on turnover intention of police officers.

This study investigates the effect of human resource development and social responsibility of the organization on the turnover intention with the mediating role of organizational commitment in the police headquarters in Mazandaran province. The method of the present study was applied in terms of purpose and according to the method, it was a descriptivesurvey research. The statistical population in this study was 120 officers of the police headquarters in Mazandaran province, which was determined by placing the sample number of 105 people in the Cochran’s formula. The study sample was randomly selected by simple random sampling. To measure human resource development strategies Shay Questionnaire (2005), turnover intention Thatcher et al. (2003), organizational social responsibility Pratihari and uzma Questionnaire (2007) and organizational commitment Alan Saks (2006) Questionnaire was used. The reliability and validity of the research instrument were evaluated using factor loading coefficient, Alpha cronbach, composite reliability, convergent validity and divergent validity. The obtained data were analyzed using smartPLS and SPSS. Data analysis showed that the development of human resources and social responsibility of the organization has been effective on organizational commitment of employees. Also, the development of human resources has been effective on the tendency of employees to leave the service, but social responsibility has no significant effect on the turnover intention; Also, the results of Sobel test showed that organizational commitment with a significance coefficient of./6972 It does not play a mediating role in the causal relationship between human resource development and turnover intention, but organizational commitment with a significance coefficient of 2.43 plays a mediating role in the causal relationship between organizational social responsibility and the turnover intention. The officers of the police headquarters in Mazandaran province believe that in return for supporting them through human resource management measures, it can make them more committed to the organization,