کچکولِ میر جمال‌الدین محمّد حسینی جامی و بازتاب اندیشه تسنّنِ دوازده‌ امامی آن

یکی از برجسته‌ترین اشکال حیات فکری اهل سنّت و جماعت، مربوط به طیفی از ایشان است که توجّه توامان به خلفای راشدین همراه با اعتقاد به ایمّه اثنی عشر (ع) را در دایره باورهای مذهبی خود لحاظ می‌داشتند. مقاله حاضر، با استناد به اجزا و رسایل متنوّع مجموعه‌ای خطّی به قلم میر جمال‌الدین محمّد حسینی جامی، از صوفیان حنفی‌مذهب سده‌های یازدهم و دوازدهم هجری، نحوه انعکاس این اندیشه را که کاتبش آن را کچکول (کشکول) خویش نامیده، بررسی کرده است. مطالعه حاضر از اهتمام ویژه کاتب صوفی‌مشرب این مجموعه خطّی به متون اهل سنّت خاصّه در حوزه علایق تیموریان و گرایش‌های‌ مذهبی اهل تسنّن خراسان و هندوستان و در عین حال ارادت وی نسبت به اهل بیت (ع) و مراثی ایشان و اقبال او نسبت به مضامین شیعی و دودمان صفوی حکایت دارد. از اینرو می‌توان آن را به عنوان نمونه‌ای مجسّم از اندیشه و آمیزه‌ای متوازن از گفتمان شیعه و سنّی موسوم به تسنّنِ دوازده امامی، محسوب داشت.