|
|
|
|
کاربست نظریه حکومت استیلا ماوردی در ارتباط خلافت و سلطنت در آغاز قدرت‌گیری سلجوقیان
|
|
|
|
|
|
|
|
نویسنده
|
رضائیان علی
|
|
منبع
|
تاريخ ايران - 1391 - شماره : 70/5 - صفحه:61 -72
|
|
چکیده
|
تحولات سیاسی و اجتماعی ایران در دهه‌های 420 و 430 قمری، همزمان بود با ضعف آل بویه، رشد فعالیت‌های اسماعیلیه، ورود صحراگردان ترکمن و غز در شرق ایران و رویارویی آنان با غزنویان. خلیفه عباسی، القایم، در طی قدرت یافتن طغرل سلجوقی بر آن شد تا قدرت او و به تبع آن گروه‌های سلجوقی را به رسمیت بشناسد. بنابر نظریه امارت استیلا که ماوردی طرح کرده است، اگر فردی با زور بر قلمرویی مسلط می‌شد، در صورت دارا بودن شرایطی می‌توانست تاییدیه خلیفه را نیز به دست آورد. اما رفتار سو نیروهای سلجوقی در هنگام تسلط بر شهرهای اسلامی و همچنین عملکرد آنان در هنگام حضور در بغداد این تصور را نزد عامه مردم و همچنین خلیفه ایجاد کرده بود که طغرل فاقد حداقل شرایط لازم برای تفویض حکومت است. ماوردی راه حلی نیز برای این وضع ارایه کرده بودکه بر اساس آن در صورت عدم کفایت حاکم استیلا یافته، خلیفه می‌توانست از جانب خود برای وی نایبی تعیین کند تا برخورداری نایب از شرایط لازم، جبران‌کننده کمبود این شرایط در نزد حاکم مستولی باشد. بدین ترتیب خلیفه با اعلام عمیدالملک کندری وزیر طغرل به عنوان نایب خویش سعی کرد تا تفویض حکومت به طغرل را توجیه کند. این مقاله بر آن است تا مبتنی بر روش پژوهش تاریخی و با کاربست نظریه استیلا ماوردی به بررسی ماهیت قدرت‌گیری سلجوقیان در برابر آل بویه بپردازد.
|
|
کلیدواژه
|
حکومت استیلا ,ماوردی ,خلیفه القایم ,طغرل سلجوقی ,عمیدالملک کندری ,Government Ascendency ,Maverdy ,Al-qaem caliph ,The Seljuk Tugrul ,Amidolmolk Kandari
|
|
آدرس
|
دانشگاه یاسوج, استادیار گروه تاریخ دانشگاه یاسوج , ایران
|
|
پست الکترونیکی
|
alirza1382@yahoo.com
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Authors
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|