>
Fa   |   Ar   |   En
   روابط سیاسی ایران و اتریش در دوره ناصری (1313 ـ 1264 ق)  
   
نویسنده بختیاری محمد ,آبادیان حسین
منبع تاريخ ايران - 1389 - شماره : 67/5 - صفحه:1 -16
چکیده    مداخلات روسیه و انگلیس در امور داخلی ایران که در نهایت به تقسیم مناطق نفوذ کشور میان آنان و در دست گرفتن شریان‌های اقتصادی کشور در دوره ناصری منتهی شد، انزجار برخی از رجال وطن‌پرست ایرانی را برانگیخت. تقریباً بعد از خاتمه جنگهای ایران و روسیه برخی از سیاستمداران قاجاری به منظور برقراری تعادل بین روس و انگلیس، در اندیشه حضور نیروی سومی در ایران برآمدند. تلاش امیرکبیر برای استخدام معلمان اتریشی برای تدریس در مدرسه دارالفنون و بعدها استخدام مستشاران نظامی آن کشور در سفر دوم ناصرالدین شاه به اروپا، در همین راستا قابل بررسی است. پژوهش حاضر درصدد است با استفاده از منابع دست اول، ضمن بررسی روند تحولات روابط ایران و اتریش در دوره یادشده، دلایل عدم تداوم آن را نیز مورد توجه قرار دهد. نتایج تحقیق نشان می‌دهد که مخالفت دو کشور روس و انگلیس با نفوذ هر کشور ثالثی در ایران، مناسب نبودن شرایط داخلی برای اجرای نقشه های معلمان و مستشاران اتریشی و حیاتی نبودن این روابط برای اتریش از جمله مهم‌ترین عواملی بودند که در عدم توسعه و تداوم این روابط نقش اساسی داشتند.
کلیدواژه ایران ,اتریش ,روابط خارجی ,دوره ناصری ,Iran ,Austria ,Foreign Relations ,the Naserid Period
آدرس دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره), ایران, دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره), ایران
پست الکترونیکی hoabadian@yahoo.com
 
     
   
Authors
  
 
 

Copyright 2023
Islamic World Science Citation Center
All Rights Reserved