کارکرد ازدواج‌های سیاسی در تنظیم روابط حکومت‌های متقارن از قرن 7-4ق (با تکیه بر تواریخ عمومی)

ازدواج سیاسی پیوندی مصلحتی میان خاندان های حکومتگر بود و راهکاری موثر برای دستیابی به اهداف مهم حکومتی محسوب می شد. این نوع ازدواج از قرن چهارم به بعد، همزمان با شکل گیری و توسعه‌ حکومت های نیمه مستقل در ایران، رواج بیشتری یافت. حاکمان که نیازمند برقراری روابط مسالمت آمیز و بهره برداری از موقعیت های پیش رو بودند، در حل معادلات پیچیده‌ سیاسی از آن استفاده می کردند. تاکنون درباره‌ کارکرد ازدواج های سیاسی در تنظیم روابط حکومت ها از قرن چهارم تا هفتم قمری پژوهشی منسجم و موضوعی، به ویژه مبتنی بر تواریخ عمومی، انجام نشده است. یافته ها نشان می دهد برخی از خلفای عباسی، حکومت های نیمه مستقل آل بویه، غزنویان، سلجوقیان، قراخانیان و برخی از حکومت های محلی بیشترین بهره برداری را از آن داشته اند. حکومت ها معمولاً برای حفظ موقعیت خود، مقابله با دشمن، تعمیق دوستی، صلح و امنیت، گسترش قلمرو و به ندرت برای تهدید و تحقیر پیوند زناشویی برقرار می نمودند. کارکرد عمده‌ این ازدواج ها تسهیل، تضمین و تکمیل توافقات بود و گاه تنها راه حل محسوب می شد. مقاله‌ حاضر با روش توصیفی و تحلیلی به تبیین مصادیق ازدواج سیاسی در تنظیم روابط حکومت ها خواهد پرداخت.

The Function of political Marriages in regulating of the relations of Concurrent Governments 4th/10 -7th/13 centuries (based on general histories)

Political marriage was a prudential connection between ruling families and was regarded as an effective method to achieve important governmental goals. This type of marriage became more popular from the fourth century AH onwards, simultaneously with the formation and development of semiindependent governments in Iran. Needed to establish the peaceful relations and to take advantage of the opportunities ahead, the rulers used them to solve the complex and political equations. About the role of political marriages in regulating the relations of governments from the 4th to the 7th century AH, so far has not been conducted any coherent and thematic research, especially based on public histories. The Findings of this research show that some of the Abbasid caliphs, the semiindependent governments of AlBuwayhids ,Ghaznawids, Seljuks, Qarakhanids and some local governments have benefited the most from it. The results show that governments usually established marital ties to maintain position, confronting the enemy, deepening the friendship, the peace and security, expanding the territory, and rarely threatening and humiliating. The main function of these marriages was to facilitate, guarantee and complete the agreements and sometimes was the only solution of it. The present article will explain the evidences of political marriage in regulation of the relations of governments with a descriptiveanalytical method.