تبیین عملکرد کدخدایان در مدیریت بحران‌های طبیعی روستاهای استان اصفهان در دوره‌ پهلوی (1357-1304ش/ 1925-1978م)

تا پیش از اجرای اصلاحات ارضی در سال 1341ش/ 1962م، در مدیریت روستایی، کدخدا پس از مالک نقش محوری داشت. هرچند نهاد کدخدایی از گذشته در ساختار جامعه‌ روستایی وجود داشت، در دوره‌ پهلوی و با تشکیل دولت مدرن در ایران، همزمان با تلاش روزافزون دولت برای نفوذ در جامعه‌ روستایی، تغییراتی در وظایف، ساختار و کارکرد این منصب ایجاد شد. هدف این مقاله تبیین کارکرد منصب کدخدا با رویکرد مدیریت بحران‌های طبیعی در روستاهای استان اصفهان در دوره‌ پهلوی است. سوال‌ اصلی تحقیق این است که عملکرد کدخدایان روستاهای استان اصفهان در رویارویی با بحران‌های طبیعی در دوره‌ پهلوی چگونه بود؟ مطالعه به روش توصیفی و تحلیلی و مبتنی بر گردآوری اطلاعات از منابع کتابخانه‌ای و اسنادی است. یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد کدخداها در سراسر دوره‌ پهلوی عملکرد فعال، موثر و مثبتی در مدیریت بحران‌های طبیعی نداشتند. ضمن اینکه عواملی چون نداشتن تخصص و آگاهی علمی، تسلیم پذیری در برابر بحران‌های طبیعی، نداشتن قدرت تصمیم‌گیری و ابتکار عمل، به دلیل نظام اداری متمرکز، بر عملکرد کدخداها تاثیر داشت.

Explanation the performance of Kadkhodayan in the management of natural crises in thevillages of Isfahan province in the Pahlavi period of 1978-1925

AbstractPrior to land reform in 1962, Kadkhoda played a pivotal role in rural management after the owner. Although Kadkhodai is a structure in rural society, since the Pahlavi period and the formation of the modern government in Iran, changes in the duties, structure and function of Kadkhoda’s position have been made as the government seeks to influence rural society. The purpose of this article is to explain the function of Kadkhoda position with the approach of natural crisis management in the villages of Isfahan province in the Pahlavi period.The main question of the research is Kadkhoda’s action in dealing with natural crises in the villages of Isfahan province. What was the Pahlavi period like? The study is descriptive and analytical and is based on collecting information from library and documentary sources. The findings show that throughout the Pahlavi period, the Kadkhodas did not have an active, effective and positive function in managing natural crises. In addition, factors such as lack of scientific knowledge, expertise, succumbing to natural disasters, lack of decisionmaking power and initiative due to the