تحلیل انتقادی دیدگاه مکتب تفکیک در مورد رهیافت عقلگرایانه فلسفی به دین

مکتب تفکیک به کار گرفتن عقل و استدلالات فلسفی در فهم گزاره ها، مدعیات و باورهای دینی را به طور جدی رد نموده است. اینان رهیافت عقل گرایانه فلسفی در باب فهم دین را کاملاً متضاد با دینداری و ایمان معرفی نموده و معرفت صحیح دینی را به راه وحیانی منحصر می‌کنند. هدف این نوشتار بازخوانی روش تفکیکی و نقد و بررسی ادعاها و استدلالات مربوط به آن می‌باشد. در این مقاله با روش کتابخانه ای از طریق بررسی آثار مکتوب این جریان به توصیف و تحلیل این نظریه پرداخته شده و سپس با بررسی انتقادی به ادعاها و استدلالات نظریه تفکیک می‌پردازد. در این پژوهش استدلال خواهد شد که نه تنها استدلالات مدافعان مکتب تفکیک از استحکام کافی برخوردار نیست بلکه این رهیافت با نقدهای جدی و دشوار مواجه است. انتقاد این مکتب بر ناکارآمدی روش فلسفی و تاکید بر نوعی ایمان گروی قابل دفاع نمی‌باشد. در پایان نشان داده خواهد شد که علی رغم محدودیت شناختهای عقلی در فهم کامل دین، رهیافت معرفت-شناختی فلسفی در تقابل با معارف دینی نیست. هرچند عقل گرایی افراطی نیز قابل دفاع نمی‌باشد. نتیجه آنکه، فهم فلسفی از دین را می‌توان دارای اعتبار معرفت شناختی دانست.