مقایسه مفهوم صالح در قرآن با مفهوم صدیق در مزامیر داوود

قرآن کریم در آیه 105 سوره انبیا از زبور این گونه نقل می‌کند: «صالحان زمین را به ارث می‌برند.» در کتاب مقدس، مشابه این نقل قول را می‌توان در میزمور 37:29 یافت: ????????????????????????????????????????????????????. مقایسه این دو نقل نشان می‌دهد که در قرآن «صالح» معادلِ واژه «????????» (صدیق) در زبان عبری به کار رفته است. این همسان‌سازی قرآنی این اجازه را می‌دهد که به مقایسه این دو واژه در قرآن و مزامیر بپردازیم. مقایسه کاربردهای «صالح» در قرآن و «????????» (صدیق) در مزامیر نشان می‌دهد که: 1. صدیق در مزامیر عموماً یا برای وصفِ خداوند به کار رفته است، یا وصفِ انسان؛ و صالح در قرآن عموماً یا برای وصفِ عملِ انسان به کار رفته است، یا برای وصفِ انسان؛ 2. این دو واژه- تا جایی که در وصفِ انسان به کار رفته‌اند- دلالت معنایی مشترکی در قرآن و مزامیر دارند؛ و 3. کاربرد قرآنی- زبوریِ این مفهوم را می‌توان با مفهوم «اصطفای الاهی» مرتبط دانست.