فنای از خود و مرگ خود خواسته در اندیشه عین القضات و یوحنا صلیبی

عین القضات همدانی (490-525 هـ.ق) و یوحنا صلیبی (1542-1591م) دو عارف صاحب نام از دو سنت بزرگ معنوی تاریخ بشر یعنی اسلام و مسیحیت‌اند. مطالعه آثار این دو همانندی‌های چشمگیری را نشان می‌دهد همچون عشق الهی، مرگ عارفانه، وحدت یا اتحاد، ضرورت تجرّد، لزوم ارشاد پیر و اقتدا به مسیح. از این میان آنچه در مقایسه عرفان یوحنا و عین القضات شایان توجه بسیار است مسیله فنا و مرگ معنوی است. در تبیین رویکرد عین‌القضات و یوحنا به مسیله فنا و بقا عناصر و آموزه‌های نسبتاً مشترکی به چشم می‌خورد، از جمله لزوم پیروی از پیر که در ادبیات عرفانی یوحنا از آن به اقتدای به مسیح و در ادبیات صوفیانه عین‌القضات به خدمت پیر یا خدمت کفش تعبیر می‌شود. از این منظر می‌توان رابطه سالک مسیحی با مسیح را با رابطه مرید و مراد در عرفان عین‌القضات مقایسه کرد. این موضوع مقتضیاتی همچون فنا در خود، ضرورت تجرد و ترک اختیار و ترک تعلق و تولد ثانی دارد که در این مقاله به بررسی آنها پرداخته می‌شود.