فرآیند آگاهی متعالی در مکتب یوگا و آئین ذن

آدمی با معطوف‌کردن انرژی خویش به پدیده‌ای و مشاهده‌ آن در درون به حضوری دست می‌یابد که جوهر آگاهی است؛ اما هنگامی که یگانگی خویش را با ذهن بگسلد و تماشاگر آن باشد، به مرتبه‌ای فراتر به نام آگاهی متعالی دست می‌یابد. رسیدن به این آگاهی در عرفان‌های شرقی به‌منظورِ آرامش ذهنی بسیار اهمیت دارد. در این پژوهش، فرآیند رسیدن به این آگاهیِ برتر در مکتب یوگا و ذن به روش تحلیلی توصیفی بررسی می‌شود. رهرو در مکتب یوگا با به‌کاربستن فنون ارائه‌شده به توقف جریانات ذهنی و در نهایت، به حقیقت برتر درونی و رسیدن به رهایی در پرتو آگاهی متعالی نائل خواهد شد. در مکتب ذن نیز روشن‌شدگی همراه با ادراک حقیقت وجود از طریق تمرکز و حضور دائمی حاصل می‌آید که با شهود درونی معنا پیدا می‌کند. آنچه در این دو مکتب علی‌رغم اختلاف در روش و مبانی مشترک است، همان هدف نهایی است که رسیدن به این آگاهی متعالی را دربر‌می‌گیرد.

The process of transcendental consciousness in the school of Yoga and Zen

By turning his energy to a phenomenon and observing it within, man achieves a presence that is the essence of consciousness; but when he breaks his oneness with the mind and watches it, he attains a higher level, called transcendent consciousness. Achieving this awareness is very important in Eastern mysticism for peace of mind. This study seeks to investigate the process of achieving this superior awareness in the school of yoga and Zen in an analyticaldescriptive manner. In the school of yoga, wayfarer, by using the techniques presented, will stop the mental flows and ultimately achieve superior internal truth and achieve liberation in the light of transcendental consciousness. In Zen school, illumination, along with the perception of the truth of existence, is achieved through concentration and permanent presence, which is meaningful with inner intuition. What is common in these two schools, despite differences in methodology and foundations, is to achieve this consciousness.