هستی‌شناسی در سنت اول و دوم عرفانی

موضوعات هستی‌شناختی یکی از ارکان شناخت دیدگاه‌های عرفانی و تبیین تفاوت سنت‌ها و مشرب‌های عرفانی است. درواقع، نظر عارفان در باب هستی بر آرای آن‌ها را در باب دیگر مسائل اثر می‌گذارد و اعمال و معاملات آن‌ها را جهت می‌دهد. بر همین مبنا پرسش مهم و اساسی در این باب آن است که موضوعات مربوط به شناخت هستی در منظومۀ فکری عارفان مختلف بر چه اصولی استوار شده و چگونه است. در این مقاله الگوها و مصادیق مربوط به هستی‌شناسی در دیدگاه عارفان سنت اول و دوم عرفانی تحلیل شده است. یافته‌ها نشان می‌دهد عارفان این دو سنت در باب هستی اختلافِ‌نظر اساسی دارند: عارفان سنت اول مبانی هستی‌شناختی خود را به تبع فیلسوفان و متکلمان بر پایۀ نظریۀ وسائط استوار ساخته‌اند؛ اما عارفان سنت دوم نه‌تنها در تبیین هستی به این نظریه معتقد نیستند؛ بلکه گاه به‌شدت با این نظریه و قائلان به آن مخالفت کرده‌اند.

Ontology in the first and second mystical traditions

Ontological issues are one of the pillars of understanding mystical views and explaining the differences between mystical traditions. In fact, the mystics’ view of the universe influences their views on other issues and directs their actions and transactions. Accordingly, the important and fundamental question in this regard is what are the principles of the issues related to the understanding of universe in the intellectual system of different mystics? In this article, patterns and examples related to the ontology in the point of view of mystics of the first and second mystical traditions are analyzed. The findings show that the mystics of these two traditions have a fundamental difference of opinion about the universe: following philosophers and scholars of Kalām, the mystics of the first tradition have based their ontological foundations on the theory of Vasā’et, but the mystics of the second tradition not only do not believe in this theory, they have opposed this theory and those who believe in it.