تحول انگارۀ خاک در ارتباط با مفهوم انسان در آرای عارفان مسلمان تا پایان قرن ششم هجری

مفهوم انسان و چیستی آن همواره از مهم‌ترین دغدغه‌های متفکران مسلمان بوده است. در این میان، حوزۀ معرفتی تصوف بر ارزش جایگاه هستی‌شناسانه انسان تاکید ویژه‌ای دارد. فضیلت انسان تا اواخر قرن پنجم منحصراً بر مبنای باطن یا بُعد روحانی او تعریف می‌شد. بااین‌حال، از قرن ششم، کالبد خاکی انسان کانون توجه صوفیان قرار می‎گیرد و به تبع آن تحول عمده‌ای در انگارۀ خاک حادث می‌شود. در ابتدا، هدف از برجسته‌سازی فضائل خاک، اثبات برتری انسان بر سایر مخلوقات بوده است. بااین‌حال، تولید مفاهیم جدیدی که بر اثبات فضیلت خاک متمرکز است، به پدیداری انگارۀ ثانویه‌ای از خاک منجر می‌شود که به واگرایی دو مفهوم انسان و خاک می‌انجامد و درنهایت، خاک را بر انسان تفضیل می‌دهد. پژوهش حاضر با رویکردی تاریخی و تحلیلی، دو نقطه عطف شاخص در تحول تاریخ انگارۀ خاک تبیین می‌کند.

Evolution of the Idea of Soil, According to the Concept of Human from the Muslim Mystics` Point of View until the End of 6th Century

The concept of human being and his essence is considered one of the most important questions among Muslim intellectuals. However,  it is mostly controversial in Sufism. By the end of the fifth century, the value of human being was conceived solely based on his spiritual aspect. However, from the sixth century onwards, the earthly body has attracted the attention of Sufis. Hence, in this era, the idea of Soil changed. Firstly, the main purpose of emphasizing on the value of soil was to prove human superiority over the other creatures. However, the new concepts about soil had a secondary consequence, which lead to divergence between the two concepts of human and soil and finally preferred soil to human. This article explains two main milestones in the evolution of the history of the idea of soil, with a historicalanalytical approach