عبدالسلام کامویی؛ شیخ‌‌المشایخ سهروردیه در عراق عجم، یزد و کرمان

عبدالسلام کامویی از عارفان برجسته طریقۀ سهروردی در دوران ایلخانی است. نسبت کامویی به کامو روستایی از توابع کاشان می‌رسد. از آثار و احوال وی جز اشاراتی چند در خلال نوشته‌های شاگردان و تابعانش، اطلاعی در دست نیست. تنها نوشتۀ باقی‌مانده از کامویی نامه‌اش به تقی‌الدین داداست. دادا، عبدالمومن اصفهانی و نظام‌الدین محمود کرمانی ازجملۀ تربیت‌یافتگانش بوده‌اند. عماد فقیه نیز به کامویی ارادت داشت و با فرزند و جانشینش امام‌الدین محمد بیعت کرد. یک قرن بعد پیرجمال اردستانی نیز در آثار خود به‌صورتی مریدانه به احوال کامویی پرداخته است. عبدالمومن اصفهانی کمی قبل از ترجمۀ عوارف به سال 665 ه‍.ق به حلقۀ یاران کامویی پیوست. در همین اوان، نظام‌الدین محمود از کرمان به خدمت کامویی آمد و پس از طی مراحل سلوک به سال 666 ه‍.ق، اجازۀ تاسیس خانقاه در کرمان یافت. در مثنوی‌های عماد فقیه، به‌ویژه مثنوی صفانامه و آثار پیرجمال می‌توان به اطلاعاتی از مقاطع زندگی وی دست یافت؛ اما پذیرش مواردی مانند ملاقات کامویی با سهروردی که هر دو بدان اشاره کرده‌اند، به‌لحاظِ تاریخی مشکل است. همچنین سلسله‌ای معنوی از کامویی نشئت گرفته است و در مناطقی چون نائین و اردستان به نام پیرجمالیه گسترش‌ یافت. بررسی‌های مقاله نشان می‌دهد حوزۀ تعلیمی کامویی از کاشان و اصفهان و اردستان تا نائین و یزد و کرمان گسترده بوده و بعد از وی نیز فرزندانش آن را ادامه دادند.

Abdul Salam Kamuyi, Sheikh almashaykh of Suhrawardiyah in Arak, Yazd and Kerman

Abdul Salam Kamuyi is one of the prominent mystics of Suhrawardiyah during the Ilkhanid era. The relative ratio of Kamuyi is village of Kamou from Kashan. There is no mention of his works except his few references to his students and followers in his writings. The only remaining text from Kamuyi is his letter to Tagi alddin Dada. Dada, Abdolmomen Isfahani and Nizamuddin Mahmoud Kermani were among his students. Imad Faqih was also loyal to Kamuyi and vowed with his son and successor Imam alDin Muhammad. A century later, Pir Jamal Ardestani, in his works, also deliberately addressed Kamuyi. Prior to translating the “Awaref” at 665 AH, Abdolmomen Isfahani joined the circle of Kamuyi comrades. At the same time, Nizamuddin Mahmood came to Kamuyi from Kerman, and after the process of mystical conduct in the year 666 A.H., he was allowed to establish an inhabitation in Kerman. Imad Faqih’s Mathnawis, especially Safa Nameh Masnavi and the works of Pir jamal, can provide insights into his life, but it is historically difficult to accept such cases as Kamu’i’s visit to Suhrawardi. A spiritual dynasty also originated from Kamuyi and spread to areas such as Na’in and Ardestan called Pirjmaliya. The studies of the article show that the Kamuiyyah was extended from Kashan, Isfahan and Ardestan to Na’in, Yazd and Kerman, and continued after that by its children.