حیات عرفانی در اندیشه پولس

در این مقاله مفهوم حیات عرفانی و چگونگی نیل به آن از دیدگاه پولس بررسی می‌شود. بنا بر آنچه از مطالعه و تحلیل رساله‌های او برمی‌آید، وی مدعی است که پس از تغییر کیش، درنتیجۀ تجربه‌ای که در راه دمشق برایش رخ داده است، به حیاتی تازه در مسیح دست یافته و سبک زندگی جدیدی را تعلیم می‌دهد که حیاتی پاک، معنوی و عرفانی است. پولس نیکوترین حیات را زندگیِ مسیح‌گونه معرفی کرده که شایستۀ فرزندان خداست. حیات عرفانی یعنی زیستن به‌گونه‌ای که خدا می‎خواهد و غایت آن مسیح‎گونه‌شدنِ انسان است. هرچند پولس بر فیض خدا در تحقق چنین حیاتی تاکید می‌ورزد، اما سهم انسان را در رسیدن به آن نادیده نمی‌گیرد. او دعا، مراقبه، وارستگی، طهارت باطن، توکل، پذیرفتن ارادۀ خدا، هماهنگی و همکاری با خدا، ایمان، امید و محبت را بنیان‌های حیات مسیحانه، یعنی زندگی عرفانی می‌داند.

Mystical Life in St. Paul’s Thought

This article examines the concept of mystical life and how to achieve it from Paul’s perspective. It is clear from the study and analysis of his treatises that he claims that after his conversion, as a result of his experience in Damascus, he has gained a new life in Christ and is teaching a new lifestyle, pure, spiritual and mystical life. Paul describes the most good life as the life of Christ who deserves the children of God. Mystical life means living in the way God wants and its end is to be like Christ. Although Paul emphasizes the grace of God in the realization of such a life, he does not neglect the part of man in attaining it. He considers prayer, meditation, devotion, inner purity, trust, acceptance of God’s will, harmony and fellowship with God, faith, hope, and love as the foundations of Christian life, mystical life.