مقایسه تمرینات استقامتی و مقاومتی بر شدت خستگی و تعادل زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس

مولتیپل اسکلروزیس بیماری مزمن پیشرونده سیستم عصبی مرکزی است که با علایم و عوارض ناتوان کننده همراه است و موجب بروز اختلال های شدید می شود و تاثیرات مخرب بر عملکرد روزانه، فعالیت های شغلی و اجتماعی دارد و مبتلایان به آن احساس خوب بودن عمومی می کنند. علایم متعدد ام اس تحت تاثیر یکدیگر و درمان های دارویی گوناگون قرار می گیرد. ازاین رو درمان های غیردارویی برای کنترل علایم ام اس پیشنهاد می شود. هدف از این تحقیق مقایسه تمرینات استقامتی و مقاومتی بر شدت خستگی و تعادل زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس است. این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی و از نظر هدف کاربردی است. نمونه آماری تحقیق 20 نفر از زنان مبتلا به ام اس با میانگین سنی 95/6 ± 9/30 سال با سطح پایین و متوسط بیماری edss? 4 بودند. بیماران به طور تصادفی در دو گروه قرار گرفتند (10 بیمار در گروه تمرینات مقاومتی و 10 بیمار در گروه تمرینات استقامتی). دوره تمرین شامل 8 هفته، دو جلسه در هفته (16 جلسه) و هر جلسه شامل سه مرحله گرم کردن، تمرینات اصلی و سرد کردن بود. از مقیاس fss و تست کشیدن طرفی دست (به سمت راست و چپ) به ترتیب برای اندازه گیری شدت خستگی و تعادل آزمودنی های دو گروه قبل و بعد از دوره تمرین استفاده شد. نتایج نشان داد تفاوت بین نمره شدت خستگی و تعادل بیماران مبتلا به ام اس قبل و بعد از دوره تمرین، در هر دو گروه معنادار بود (05/0 p < ). اما بین دو گروه تمرین تفاوت معناداری مشاهده نشد (05/0 p > ). بنابراین تمرینات مقاومتی و استقامتی می تواند شدت خستگی و تعادل افراد مبتلا به ام اس را بهبود بخشد. از سوی دیگر، عدم تفاوت معنادار بین نمره شدت خستگی و تعادل دو گروه بعد از تمرین، حاکی از تاثیر یکسان هر دو نوع تمرین بر بهبود خستگی و تعادل بیماران مولتیپل اسکلروزیس است.