نیمرخ آسیب های مردان و زنان کاراته کای حرفه‌ای ایران

هدف از تحقیق حاضر، ارایه نیمرخی از آسیب های حاد مردان و زنان کاراته کای حرفه‌ای حاضر در رقابت های سوپرلیگ ایران در سال 1387 بود. تعداد 140 فرد (مرد و زن) شرکت کننده در این مسابقات در این تحقیق شرکت کردند. اطلاعات در زمینه آسیب های رخ داده در این مسابقات که 101 مرد ( میانگین ± انحراف معیار، سن 2/3 ±7/21 سال، قد 9/6 ±9/176 سانتی متر، وزن 9/8 ±4/69 کیلوگرم ) و 39 زن (میانگین ± انحراف معیار، سن 3 ± 22 سال، قد 8/6 ± 4/164 سانتی متر، وزن2/6 ± 6/55 کیلوگرم) در آن شرکت کرده بودند، از طریق فرم ثبت آسیب و با کمک پزشک و فیزیوتراپ تیم‌ها جمع‌آوری شد. عواملی همچون میزان شیوع، محل آسیب دیده، سازوکار و علت آسیب ها و برخی عوامل دیگر مورد توجه قرار گرفتند. از آمار توصیفی و خی دو برای تجزیه و تحلیل داده‌ها استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که در مجموع 170 مسابقه تیمی (1436 بازی انفرادی)، 326 آسیب ثبت شد (مردان 244 آسیب و زنان 82 آسیب). میزان شیوع آسیب مردان، 2/8 آسیب در هر 100 دقیقه ورزشکار در معرض مسابقه بود و این میزان برای زنان 4/13 آسیب در هر 100 دقیقه ورزشکار در معرض مسابقه بود. در مردان، شیوع آسیب های بالاتنه بیشتر از پایین تنه و تفاوت آنها از لحاظ آماری معنادار بود (05/0 > p، 24/21 =2?) اما در مورد زنان تفاوت معناداری مشاهده نشد (43 در برابر 39 مورد)، (05/0 < p، 19/0 = 2?). بیشترین محل آسیب‌دیدگی در مردان و زنان مچ پا بود (به ترتیب 86 و 43 مورد) (05/0 > p، 26 = 2?، 05/0 < p، 1/2 = 2?) و ضرب دیدگی شایع ترین نوع آسیب در مردان و زنان کاراته کا بود (به ترتیب 39 و 14 مورد). در مردان و زنان کاراته کا، تکنیک خطای حریف (05/0 > p، 15 = 2?، 05/0 < p، 2/2 = 2?) علت بیشتر آسیب‌ها ذکر شد. از نتایج این تحقیق می توان نتیجه گرفت که در صورت توجه بیشتر مربیان در آموزش فنون و همچنین بازتوانی کامل و صحیح ورزشکاران توسط فیزیوتراپ و پزشک تیم ها و از طرفی داوری سختگیرانه و قاطع و همچنین جریمه‌های سنگین علیه بازیکنانی که از فنون غلط استفاده می کنند، به طور چشمگیری شیوع آسیب ها را در هر سن و جنسی کاهش می دهد.