تاثیر دستکاری سیستم‌های حس عمقی، بینایی و دهلیزی بر کنترل پاسچر شناگران باسابقه و مبتدی

پژوهش حاضر به بررسی تاثیر دستکاری سیستم‌های دخیل بر کنترل پاسچر شناگران با سابقه و مبتدی می‌پردازد. مطالعه بر روی 80 نفر از شناگران (دختر و پسر) با دامنۀ سنی 15 تا 20 سال انجام گرفت که به روش نمونه‌گیری غیرتصادفی هدفدار برای پژوهش انتخاب شده بودند. در این مطالعه برای اندازه‌گیری کنترل پاسچر از آزمون عملکردی ایستادۀ تک‌اندام (sls) تحت چهار شرایط حسی مختلف (ایستادن روی سطح سخت با چشمان باز، ایستادن روی فوم با هایپراکستنشن سر، ایستادن روی سطح سخت با چشمان بسته و هایپراکستنشن سر، و ایستادن روی فوم با چشمان بسته) استفاده شد. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یکطرفه، برای بررسی تغییرات بین‌گروهی؛ و آزمون تعقیبی توکی برای مقایسه‌های دوبه‌دو در سطح معناداری (p≤0/05) استفاده شد. نتایج نشان داد؛ سهم سیستم دهلیزی در کنترل پاسچر شناگران باسابقه نسبت به شناگران مبتدی بیشتر است (0.03=p). همچنین تفاوتی در سیستم‌های بینایی و حس عمقی در شناگران باسابقه نسبت به شناگران مبتدی مشاهده نشد. از این ‌رو می‌توان نتیجه گرفت که شنا موجب تقویت سیستم دهلیزی می‌شود.