بررسی زمان‌بندی و الگوی فعالیت عضلات کمربند شانه‌ای بازیکنان نخبۀ تنیس روی میز با و بدون سندروم گیرافتادگی شانه در حین اجرای ضربۀ فورهند تاپ اسپین

در سندروم گیرافتادگی شانه، فعالیت عضلات اسکپولوهومرال در ورزش‌هایی همانند رشتۀ تنیس روی میز که در آنها دست بالاتر از سطح شانه فعالیت می‌کند، با تغییراتی همراه بوده و به لحاظ نظری این تغییرات مربوط به تغییر در استراتژی‌های برنامۀ حرکتی است. یکی از مقیاس‌های مهم بررسی هماهنگی عضلانی و کنترل حرکتی در عضلات کمربند شانه‌ای، مطالعه دربارۀ زمان‌بندی فعال شدن عضلات است. هدف از این مطالعه، بررسی تفاوت زمان فعال شدن و غیرفعال شدن عضلات و الگوی فعال شدن عضلات کمربند شانه‌ای بازیکنان نخبۀ تنیس‌ روی ‌میز با و بدون سندروم گیرافتادگی شانه است. بدین‌منظور، 30 بازیکن نخبۀ تنیس روی میز مرد 20 تا 28 سال در دو گروه 15 نفرۀ دارای سندروم (میانگین سن= 1/65±25/12 و بدون سندروم گیرافتادگی شانه (میانگین سن =1/55±24/43) به‌صورت هدفمند انتخاب شدند و از سمت برتر اندام فوقانی نمونه‌ها، زمان‌بندی فعالیت عضلات فوق‌خاری، ذوزنقه‌ای فوقانی، ذوزنقه‌ای تحتانی، دندانه‌ای قدامی، دوسر بازویی و دلتویید قدامی، توسط دستگاه الکترومایوگرافی سطحی در حین ضربۀ فورهند تاپ‌اسپین تنیس ‌روی ‌میز اندازه‌گیری شد. پس از محرز شدن طبیعی بودن داده‌ها توسط آزمون شاپیروویلک، از آزمون تی‌مستقل برای مقایسۀ نتایج دو گروه توسط نرم‌افزار spss نسخۀ 20 در سطح معناداری p<0/05 استفاده شد. نتایج آزمون تی‌ مستقل نشان داد که عضلات دندانۀ قدامی (p=0/001) و ذوزنقۀ فوقانی (p=0/004) به‌ترتیب به‌طور معناداری در گروه مبتلا دیرتر و زودتر نسبت به گروه سالم شروع به فعالیت می‌کند. همچنین الگوی فعال شدن عضلات در گروه بیمار به نسبت گروه سالم دستخوش تغییراتی شده بود. نتایج این تحقیق نشان می‌دهد که عملکرد عضلات ثبات‌دهندۀ کتف در ورزشکاران رشته‌های بالای سر که دارای علائم گیرافتادگی شانه هستند، از لحاظ زمان‌بندی دچار اختلال می‌شود و این فرض را که سندروم گیرافتادگی شانه ممکن است با اختلال عملکرد از نظر زمان‌بندی و هماهنگی فعالیت عضلات اسکپولاتوراسیک و گلنوهومرال مرتبط باشد، تایید می‌کند.