نقد دلایل مستشرقان در ادعای اغلاط نحوی قرآن

قرآن پژوهان اروپایی در طول تاریخ استشراقی خودشان، سعی نموده‌اند از راه‌های مختلفی، کتاب آسمانی مسلمانان را مخدوش جلوه بدهند. ایراد شبهه در زمینه تاریخ قرآن کریم، محتوا، زبان قرآن کریم و نیز خدشه در‌باره ریشه‌ها و مبانی قرآن کریم، از جمله آن‌ها است. همین گونه، ادعای وجود خطاهای نحوی هم، یکی دیگر از شبهات مطرح توسط آن‌ها به شمار می‌آید. آنان در واقع، با ایجاد شبهه در وحیانیت قرآن، نبوت پیامبر، صیانت قرآن و بالاخره با نفی اعجاز قرآن، می‌خواهند هیمنه و برتری شکلی و محتوایی قرآن نسبت به کتاب‌های آسمانی تورات و انجیل را به گمان خود از بین ببرند. ادعای وجود خطاهای نحوی در قرآن کریم، یکی از آن نمونه‌هاست که از طرف قرآن پژوهان مسلمان با پاسخ‌های دقیق، عالمانه و عمیق مواجه شده است؛ چرا که خود آنان در کتاب‌های تفسری خود، به موارد مذکور به عنوان «شبهه» اشاره نموده و پاسخ داده‌اند. نوشتار حاضر، با شیوه توصیفی و تحلیلی تلاش نموده است با پاسخ‌های قاطع و مستدل، واهی بودن ادعاهای آنان را آشکار می‌نماید.