بررسی تطبیقی میزان رضایتمندی از دو الگوی خانه‌های ویلایی و مجتمع‌های مسکونی برج (مطالعه موردی: منطقه2 شهر اردبیل)

هدف این مقاله سنجش میزان رضایتمندی ساکنان از محیط مسکونی خود با مقایسه خانه های ویلایی (مستقل) با برج های مسکونی بود که با مورد نمونه شهر اردبیل انجام گرفته است. تحقیق حاضر از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش توصیفی تحلیلی است. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه به صورت نمونه گیری گلوله برفی با 100 نمونه از ساکنان برج های مسکونی و 100 نمونه از ساکنان خانه های ویلایی تکمیل گردید. داده های گردآوری شده در نرم افزار spss  با استفاده از روش های آماری توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاصل از آزمون t تک نمونه‌ای میانگین رضایتمندی ساکنان خانه های ویلایی را 2.90، پایین تر از میانگین نظری (3) و میانگین رضایتمندی ساکنان برج های مسکونی را 3.18، بالاتر از میانگین نظری نشان داد. نتایج آزمون t مستقل نشان داد که در متغیر جنیست در مورد رضایتمندی در خانه های ویلایی بین نظرات زن‌ها و مردان تفاوت معناداری وجود دارد ولی در مجتمع های مسکونی تفاوت معناداری وجود ندارد. در خصوص تاهل نیز تفاوت معنی داری بین این دو نوع خانه ها قابل مشاهده نیست. نتایج حاصل از آزمون تحلیل واریانس یک‌ طرفه نشان داد که متغیرهای تحصیلات، شغل و درآمد در رضایتمندی از برج های مسکونی به لحاظ آماری تفاوت معناداری وجود دارد. نتایج برای متغیرهای سن، تحصیلات، شغل و درآمد در بخش خانه‌های ویلا ی با رضایتمندی آن‌ها رابطه معناداری در سطح 95 درصد وجود دارد. به طورکلی، بررسی تطبیقی رضایتمندی از مساکن با الگوی ویلائی و آپارتمان های بلند منطقه 2 شهر اردبیل نشان داد که رضایتمندی از مساکن آپارتمانی بلند شهر در اکثر شاخص ها نسبت به مساکن ویلائی بیشتر است. برج های مسکونی با داشتن امنیت و راحتی، فضاهای عمومی و دسترسی، مدیریت و کنترل از همه مهمتر نزدیکی به کاربری های مهم و دسترسی حمل و نقل عمومی، جزو فضاهای مسکونی مهم و سرزنده شهر محسوب می گردند و برخلاف مسکن سنتی می توانند طیف وسیعی از گروه های اجتماعی از جمله کودکان، بزرگسالان و سالمندان را به خود جلب نماید.

A Comparative Study of Satisfaction in Two Housing Patterns of Villa Houses and Residential Towers(Case study: 2 District of Ardabil)

Extended Abstract Objective and Background: Urban housing pattern is generally categorized into two models: villa (singlefamily) houses and apartment buildings. Although the subject matter of each of these two patterns is different in the literature, the conventional or shortrise and highrise buildings or towers comprise the main groups of the apartment buildings. Over the past years, hundreds of residential units have been built in the form of villa and apartment units in the studied area (Area 2 of Ardabil city), and their number is increasing every year. Therefore, the overall purpose of this study is to comparatively evaluate the satisfaction of residents of villas and towers. Among the various ways to determine satisfaction, the judgment of the people living in these types of housing is more valuable than the opinion of experts, consulting engineers, and decisionmakers. With such an understanding, the issue is inherently important, and the scientific answer can reduce the ambiguities in the policymaking of planners and those involved in urban affairs. Methods: The present study is descriptiveanalytical in terms of practical purpose and terms of nature and method. Data collection is documented in two ways to provide a theoretical and field framework for a survey using a questionnaire. In this study, residents of residential towers and villa houses in District 2 Ardabil are considered the statistical population. Data analysis was performed using SPSS software, and statistical methods such as independent ttest, variance analysis, and single ttest were used in this study. Findings: According to the findings of the single sample ttest evaluating the satisfaction level of residents from the housing pattern, the average value of the total components is 3.18, which indicates that the residents’ satisfaction is above average level. The satisfaction level for villa houses is 2.90, which is close to the average level of satisfaction for residents. Another purpose of this study is to investigate the effect of personal and individual characteristics on residential environmental satisfaction in Ardabil. In this regard, the results of a oneway variance analysis test show that gender and marital variables do not show significant differences in the results of residential towers and villa houses. Independent ttest results show that the variables of education, job, and income affect residents’ satisfaction in towers, but the results differ in villa houses. Conclusion: In general, by comparing villa houses and highrise apartments in District 2 Ardabil, it can be acknowledged that the city’s highrise apartment buildings, in the vast majority of criteria, are more acceptable than villas. Villas were the dominant model in the past due to their independence and historical and cultural identity, local and indigenous architectural patterns, the existence of complementary and diverse spaces, and service activities. Today residential towers are considered the most important and lively residential spaces in the city due to having security and comfort, public spaces and access, management and control, and, most importantly, proximity to important uses and access to public transport. Unlike traditional housing, they can attract a wide range of social groups, including children, adults, and the elderly