سنجش میزان تاثیر پوشش گیاهی بر شرایط آسایش حرارتی بیرونی عابران پیاده (مورد پژوهی: مجتمع مسکونی گلدشت شیراز)

در نیم‌قرن اخیر، به‌ویژه در کلان‌شهرهای کشور با افزایش جمعیت شهرنشین شاهد ساخت بی‌رویه مجتمع‌های مسکونی هستیم؛ که این مسئله افزایش دمای هوای مناطق شهری نسبت به حومه شهر و مناطق روستایی را به همراه داشته است. این امر موجب کاهش پوشش گیاهی مناطق شهری شده است. ازآنجایی‌که درختان باعث افزایش کیفیت فضایی محیط‌های مسکونی می‌شوند و همچنین در ایجاد شرایط آسایش محیطی نقش بسزایی را ایفا می‌کنند، این پژوهش باهدف دستیابی به آسایش حرارتی و کاهش اثرات پدیده جزیره گرمایی در فضاهای باز مجتمع‌های مسکونی، به دنبال ارائه الگویی بهینه از نوع و درصد پوشش گیاهی می باشد. در این راستا راهبرد ترکیبی تحقیق بر مبنای تدابیر دوگانه استدلال منطقی و سنجش نرم‌افزاری (نسخه envi-met 4 basic) به تحلیل و مقایسه شش الگو متفاوت پوشش گیاهی در پنج نقطه مختلف سایت مجتمع گلدشت شیراز پرداخته است. معیارهای موردسنجش عبارتند از: متغیرهای اصلی آسایش حرارتی بیرونی نظیر، دمای هوا، رطوبت نسبی و جریان هوا. نتایج تحقیق حاکی از آن است که نوع درخت برگ‌ریز با در نظر گرفتن شاخص تراکم و سطح برگ از یک‌سو، فرم تاج درختان و ارتفاع ساقه از سویی دیگر در آسایش حرارتی بیرونی به‌صورت چشمگیری موثر می‌باشند، علاوه بر این، طرح کاشت درختان با توجّه به زاویه قرارگیری معابر برای بهبود سایه‌اندازی و هدایت جریان هوا می‌بایست موردتوجّه طراحان قرار گیرد.