تحلیل فازی رابطه تفاوت های فرهنگی شهروندان با معیارهای ارزش گذاری کیفیت فضاهای عمومی شهری (مطالعه موردی: فضاهای عمومی تهران)

موضوع این مقاله، مطالعه نقش تفاوت های فرهنگی شهروندان در نحوه انتخاب و ارزش گذاری معیارهای کیفیت فضاهای عمومی شهری است. میزان کیفیت فضا و مطلوبیت آن، معطوف به این است که فضا با چه معیارهایی توسط شهروندان مورد داوری قرار می گیرد. ارزیابی کیفیت فضاهای عمومی شهری مستلزم ادراک و شناخت آن است. ادراک فرایندی گزینشی و مبتنی بر تجارب، فرهنگ و پیش داشتهاست. جمع گرایی- فردگرایی به عنوان مهم ترین بعد تنوع و تفاوت فرهنگی نقش بسیار مهمی در نوع ادراک و تعیین معیارهای کیفیت فضاهای عمومی شهری ایفا می نماید. مدعای این مقاله آن است که بر اساس رفتارهای جمع گرایی و فردگرایی شهروندان تهرانی، میزان اهمیت و نوع معیارهای ارزیابی کیفیت فضاهای عمومی شهری متفاوت است. این مدعای تبیینی در سه سکانس از خیابان ولیعصر تهران به آزمون گذاشته شده است. نتایج تحقیق نشان دهنده این است که، رفتار جمع گرایی و فردگرایی شهروندان رابطه معنی داری با معیارهای مورد نظر آنها برای وجود کیفیت در خیابان ولیعصر تهران به عنوان مصداقی از فضای عمومی شهری دارد و در سکانسهای مختلف، معیارهای کیفیت فضای عمومی شهری تفاوت های معنی داری کرد.