کارکرد زبان در شکل‌گیری تئاتر بومی

کلام در تئاتر، اساسی‌ترین بخش از بافتار نمایشی است، زیرا کلمه، اصلی ترین توانایی شخصیت نمایشی برای افاده‌های درونی و بیرونی است. راه اندازی هرگونه جریان سازنده درام، با شکل‌گیری قصه توسط کاراکترهای نمایشی انجام می گیرد؛ امری که تنها با ادای کلام از سوی همان شخصیت ها محقق می شود. حتی سایر عناصر افاده‌گر چون میمیک و یا فیزیک  که نوعی بیان دراماتیکی را پیش می برند  تابعی از ارتباطات کلامی شخصیت های نمایشی اند. یافته های این پژوهش توصیفی تحلیلی بر پایه اسناد کتابخانه ای نشان می دهد که زبان بومی در تئاتر بومی، نه‌تنها یکی از مهم‌ترین عناصر سازنده درام است، بلکه به واسطه زیربنای کلام محور تئاتر، مهم‌ترین عامل آن نیز محسوب می شود. از آنجا که غالباً مخاطب تئاتر بومی برای برقراری ارتباط و درک و تفسیر آن، نیاز به فهم کلام دارد، داشتن زبان بومی می‌تواند کمک شایانی به درک و تحلیل اثر نمایشی کند. تئاتر بومی حاوی پیامی است به شکل عیان یا رمزگون- البته در لفافه موضوع و با داستانی خاص- که از سوی گروه نوشتاری و اجرایی، به گیرنده پیام یعنی تماشاگر ارسال می شود. در این ارتباط، زبان به عنوان مهم‌ترین عنصر، نقشی کارکردی دارد. پژوهشگر معتقد است که مردم یک اقلیم می توانند به راحتی با آثار نمایشی به رنگ و بوم خویش که از شاخص زبان بومی بهره می برند، ارتباطی نزدیک برقرار کرده و علاوه بر حظّ بصری و سمعی، از زوایای بازی های پیدا و پنهان کلامی اش نیز بهره مند گردند و روند گفتمان تئاتری را تکمیل تر کنند تا پیام به واسطه زبان بومی، به صورت کامل به مخاطب عرضه گردد.

the function of language in the formation of local theater

speech in the theater is the most essential part of the dramatic context, because the word is the main ability of the dramatic character for internal and external expressions. the launch of any dramatic flow is done by the formation of the story by the dramatic characters; a thing that can only be realized by the speech of the same characters. even other expressive elements such as mimicry or physics that promote a kind of dramatic expression are a function of the verbal communication of the characters. the findings of this descriptive and analytical research based on library documents show that the native language in the local theater is not only one of the most important elements of the drama, but it is also considered the most important factor due to the theater’s verbal base. since the audience of the native theater often needs to understand words to communicate and understand and interpret it, having a native language can be of great help in understanding and analyzing the theatrical work. local theater contains a message in an overt or encrypted form - of course, in the envelope of the subject and with a special story - which is sent by the writing and performing group to the recipient of the message, the audience. in this connection, language as the most important element has a functional role. the researcher believes that the people of a region can easily establish a close relationship with the theatrical works in their own color and canvas that use the index of the native language, and in addition to the visual and auditory pleasure, from the angles of the hidden and hidden verbal games. benefit and complete the process of theatrical discourse so that the message is fully presented to the audience through the native language.