مدیریت اضطراب/ عدم قطعیت در ارتباطات میان فرهنگی دانشجویان افغانستانی در دانشگاه های ایران

همزیستی افغانی ها با ایرانیان تاریخ طولانی دارد. همسایگی دو کشور از نظر جغرافیایی، قرابت فرهنگی و اشتراکات فرهنگی موجب شده آنها در دهه های اخیر بیشتر ارتباط داشته باشند. زبان، دین، اشتراکات فرهنگی زمینه امکاناتی نظیر تحصیلات در مراتب بالا را برای آنها فراهم نموده است. اما ارتباطات میان ایرانی ها و افغانی ها به رغم اشتراکات، از اختلافات فرهنگی برخوردار است. بر اساس نظریه «مدیریت اضطراب/عدم‌قطعیت گادیکانست و انطباق میان فرهنگی غریبه ها» به عنوان رویکرد جدید ارتباطات میان فرهنگی با هدف تعامل ما با غریبه (دیگری)؛ و حفظ و نگهداشت آن در سطح مطلوب جایی میان آستانه حداکثر و حداقل به‌منظور برقراری «ارتباط موثر» با «دیگری» در نظر گرفته شده است. روش تحقیق از نوع کیفی انتخاب و با 15 نفر از دانشجویان مهاجر افغانی مقیم تهران صورت پذیرفت و تحلیل رفتارهای آنها مطابق با نظریه گادیکانست مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج تحقیق نشان داد دانشجویان افغانستانی در ایران احساس مثبت و خوبی دارند و از نظر ارتباطات فرهنگی در محیط دانشگاهی مشکلات کمتری با ایرانی ها دارند، آنها تبعیض کمتری نسبت به خود احساس می کنند و معتقدند با بالارفتن سطح آگاهیشان؛ مدیریت اضطراب در مواجهه با ایرانی ها تقویت شده و با قطعیت بیشتری از جامعه میزبان به پیش بینی می پردازند. افزایش آگاهی، آموزش، برنامه های رسانه ای می تواند در جهت افزایش همکاری و همدلی میان ایرانیان و افغانی ها در سطح وسیع و کاستن سطح اختلاف میان ایشان ارائه گردد.

Anxiety Management/Uncertainty in Intercultural Relationships of Afghan Students in Iranian Universities: A Qualitative Study

The coexistence of Afghans with Iranians has a long history. The two countries’ neighborhood in terms of geography, cultural affinity and cultural commonalities has led to more communication in recent decades. Language, religion, and cultural commonalities have provided them with opportunities such as higher education. But relations between Iranians and Afghans, despite their commonalities, also have cultural differences. Based on the theory of anxiety management / Gudykunst uncertainty and crosscultural adaptation of strangers as a new approach to intercultural communication with the aim of our interaction with the stranger (another); And its maintenance at the desired level somewhere between the maximum and minimum thresholds is considered to establish an effective connection with the other. The research method is qualitative and was conducted with 15 Afghan immigrant students living in Tehran and their behaviors were analyzed according to Gudykunst theory. The results showed that Afghan students in Iran have positive and good feeling and have less problems with Iranians in terms of cultural communication in the university environment, they feel less discrimination against themselves and believe that as their level of awareness increases; Anxiety management in dealing with Iranians is strengthened and they predict with more certainty about the host community. Raising awareness, education, media programs can be offered to increase cooperation and empathy between Iranians and Afghans on a large scale and reduce the level of differences between them.