هویت‌های ملی-فروملی؛ عاملی برای واگرایی در اتحادیه اروپا

روند روبه‌افزایش گرایش های واگرایانه در اروپا ذهن را به‌سوی واکاوی این پدیده متناقض با همگرایی اروپایی متبادر می سازد. اتحادیه ای که با هدف تشکیل فدراسیونی اروپایی پا به عرصه وجود نهاد، اینک با چالش تفرق و واگرایی روبرو است. این پژوهش ضمن مفروض شمردن تفاوت‌های فرهنگی و هویتی در سطوح ملی و فروملی در سطح اروپا، با استفاده از روش تحلیلیتوصیفی به بررسی کژکارکرد‌های سیاست‌ مشترک هویت‌سازیٍ اروپایی توسط اتحادیه می‌پردازد. در پاسخ به این پرسش که «تاثیر هویت های ملی، فروملی از جمله قومی، مذهبی و فرهنگی بر همگرایی اتحادیه اروپا چیست؟»این فرضیه مطرح گردید که «هویت های ملی، فروملی در اتحادیه اروپا با تشکیل هویت مقاومت در دو سطح ملی و فروملی، مهمترین چالش جدی برای هویت پروژه‌ای اتحادیه اروپا مبنی بر همگرایی در آینده خواهند بود.»، یافته های آماری ارائه شده در مقاله نشان می دهد که گرایش به هویت‌های فروملی و ملی در مقابل هویت فراملی افزایش پیدا کرده است. با وجود تلاش های اتحادیه اروپا در راستای سیاست گذاری های مشترک هویتی، میزان تعلق خاطر به وفاداری های فراملی فاصله چشم گیری با حدِ مورد انتظار اروپاگرایان دارد. در عوض گرایش به سمت هویت های فروملی و ملی و همچنین گسست از هویت فراملی روزبه‌روز روبه افزایش است. رویکرد هویت‌سازی مشترک اتحادیه اروپا پروژه‌ای است و این امر با ماهیت فرایندی هویت‌ متناقض است. این مسئله موجب واکنش و تقویت هویت‌های مقاومت در مقابل ماهیت دستوری هویت پروژه‌ای اتحادیه گشته و اتحادیه اروپا نظاره‌گر افزایش واگرایی ملی و فروملی در سطح کشورهای عضو است.