بررسی رابطه ساختار سازمانی با هوش سازمانی (مطالعه موردی: سازمان‏های دولتی استان لرستان)

تحقیق حاضر با هدف شناسایی رابطه ساختار سازمانی با هوش سازمانی انجام شد. متغیرهای تحقیق شامل ساختار سازمانی (رسمیّت، پیچیدگی، تمرکز) و هوش سازمانی (بینش راهبردی، سرنوشت مشترک، میل به تغییر، روحیه، اتحاد و توافق، به‌کارگیری دانش) بوده است. داده های تحقیق، با استفاده از دو پرسشنامه «ساختار سازمانی» رابینز و «هوش سازمانی» آلبرخت، جمع‌آوری شد. داده ها بر اساس روش همبستگی و انجام آزمون‌های آمار استنباطی کولموگروف- اسمیرنوف، کروسکال- والیس، یومن ویتنی، نسبت موفقیت در جامعه و ضریب همبستگی اسپیرمن تحلیل شد. نتایج حاصل از آزمون فرضیه ها، وجود رابطه قوی و معکوس بین مولفه های ساختار سازمانی و هوش سازمانی را تایید کرد. بر اساس نتایج این تحقیق، می‌توان چنین ادعا کرد که سازمان‌های دارای ساختار سازمانی ایستا (دارای رسمیت، پیچیدگی، تمرکز بالا) از هوش سازمانی کمتر، و سازمان‌های دارای ساختار سازمانی پویا (دارای رسمیت، پیچیدگی، تمرکز پایین) از هوش سازمانی بیشتر برخوردارند.