طراحی یک سیستم گردش شغلی برای بهبود عملکرد سازمان در صنعت نفت ایران

گردش شغلی به‏عنوان روشی برای توسعه نیروی انسانی در سازمان در افزایش بهره‌وری و فرصتی جهت بهبود عملکرد در سازمان محسوب می‌شود. از راهکارهای ارائه شده برای افزایش بهره‌وری منابع انسانی در توسعه اهداف سازمان، اجرای طرح گردش شغلی است. هدف این پژوهش، شناسایی مولفه‌های موثر بر گردش شغلی و تعیین اهمیت نسبی این عوامل برای طراحی یک مدل گردش شغلی است. با استفاده از بررسی پیشینه تحقیق، 42 مولفه موثر بر گردش شغلی استخراج و در 4 بُعد: سوابق شغلی، توانمندی‌های عمومی، شایستگی‌های رفتاری و شایستگی‌های مدیریتی دسته‏بندی شد. برای پالایش و ارزیابی تناسب عوامل استخراج شده با زمینه‏ها و شرایط واقعی گردش شغلی، از روش دلفی فازی با نظرسنجی از 22 خبره منتخب استفاده شد که درنتیجه 32 مولفه در 4 بُعد شناسایی شد. سپس اهمیت نسبی هریک از مولفه‌ها و شاخص‌های موثر بر گردش شغلی، براساس روش تحلیل شبکه‏ای (anp) تعیین شد. در این راستا مشخصات سوابق شغلی به‏عنوان مهمترین بُعد اثرگذار بر گردش شغلی مشخص شد و پس از آن ابعاد شایستگی‌های رفتاری، شایستگی‌های مدیریتی و توانمندی‌های عمومی به‏ترتیب رتبه دوم، سوم و چهارم اهمیت را به‏دست آوردند. در انتها، با بهره‌گیری از وزن‌های اولویت عوامل موفقیت گردش شغلی، یک مدل اجرای گردش شغلی، ارائه شد.