واکاوی نقش ابتکار استراتژیک و تاب‌آوری بر عملکرد سازمانی

ابتکار استراتژیک قابلیتی پویا است که نقش مهمی در بهبود عملکرد سازمانی ایفا می کند. پژوهش حاضر به واکاوی نقش این ابتکار و تاب آوری در بهبود عملکرد سازمانی با تعدیل گری خودکارآمدی می پردازد. پژوهش، از نوع توصیفی- پیمایشیِ همبستگی با دو سوال و سه فرصیه اصلی است. جامعه آماری، کلیه مدیران سطوح عالی سازمان های دولتی شهر سمنان، و روش نمونه گیری، تصادفی طبقه بندی شده است. جمع آوری داده ها مطابق پرسشنامه چندگزینه ای است. برای بررسی و تحلیل داده ها از مدل سازی معادلات ساختاری و نرم افزار smart - pls بهره گرفته شد. یافته های پژوهش نشان داد که ابتکار استراتژیک و تاب آوری سازمانی، بر عملکرد سازمانی تاثیر مثبت و معناداری دارد. علاوه بر این، مطابق نتایج فرضیه های فرعی، تاب آوری انطباقی تاثیر معناداری بر عملکرد سازمانی دارد، ولی تاب آوری برنامه ریزی شده تاثیر مثبت و معناداری بر عملکرد سازمانی ندارد. لذا برای حفظ و ارتقا عملکرد سازمانی؛ رهبری قوی، استفاده از دانش به روش های جدید ، توانایی کارمندان برای ایفای نقش های متعدد و همچنین سازمان با داشتن منابع کافی برای جذب تغییرات غیر منتظره مورد تاکید قرار گرفتند. از سوی دیگر، فعالیت های برنامه ریزی قبل از فاجعه بر تاب آوری انطباقی تاثیرگذارند اما به خودی خود برای تاثیر مثبت بر عملکرد کافی نیستند. نتایج همچنین نقش تعدیل گری خودکارآمدی را بر رابطه معنا دار ابتکار استراتژیک با عملکرد سازمانی تایید می کند.

Analyze the Role of Strategic Initiative and Resilience in Organizational Performance

Strategic initiative is a dynamic capability that plays an important role in improving organizational performance. The present study examines the role of this initiative and resilience in improving organizational performance by adjusting selfefficacy. The research is descriptivepredictive of correlation with two questions and three main opportunities. The statistical population, all managers of the highest levels of government organizations in the city of Semnan, and the sampling method randomly classified. Data collection based on a multivariate questionnaire. Structural equation modeling and SmartPls software used to analyze and analyze the data. The research findings showed that strategic initiative and organizational resilience have a positive and significant effect on organizational performance. In addition, according to the subhypotheses, adaptive resilience has a significant effect on organizational performance, but programmed resilience does not have a positive and significant effect on organizational performance. Therefore, in order to maintain and improve organizational performance, strong leadership, the use of knowledge in new ways, the ability of employees to play multiple roles, and the organization with sufficient resources to attract unexpected changes emphasized. On the other hand, predisaster planning activities have an impact on adaptive resilience, but are not in themselves sufficient to have a positive effect on performance. The results also confirm the role of selfefficacy adjustment on the significant relationship between strategic initiative and organizational performance