cell type-specific effect of mirzip-21 to suppress mir-21 in human glioma cell lines

There are different subtypes of brain tumors, classified according to the origin of the abnormally proliferated glial cells. glioblastoma multiforma (gbm) is the grade 4 of brain tumors, gliomas, with the least life expectancy. micrornas (mirnas) are small, single stranded, non-coding rnas with 20-25 nt length with post-transcriptional gene regulatory activities. an altered expression of mirnas is linked to developmental disorders and some diseases, most importantly cancers. mir-21 is a well-known microrna, overexpressed in almost all cancer types, including brain tumors. it targets several genes with vital roles in cellular pathways involve in proliferation, invasion and metastatic behaviors. exosomes are 30-100 nm extracellular vesicles which are packed with various molecules, including mirnas. here, we suppressed mir-21 expression level in hek-293t cells by transfecting them with the mirzip-21 vector. however, when u87-mg cells were cultured in the presence of exosomes isolated from conditioned medium of engineered hek-293t cells derived exosomes, we did not observe any suppressing effect on host cells’ mir-21 expression level. moreover, by analyzing the effects of mirzip-21-enriched cell’s conditioned media on three other brain cell lines including 1321n1, a-172 and daoy, cell type-specific effects of exocrine mirzip-21 were revealed. these data suggested that cell lines from different brain tumor subtypes could exert different responses to micrornabased therapies, based on their cellular origin and clinical behaviors.

بررسی اثر زنوتوکسیک تابش اشعه گاما بر رده سلولی L929 پس از تیمار با وین بلاستین با استفاده از آزمون میکرونوکلئوس در سلول های دو هسته ای

مطالعات زیادی نقش آنیوپلوئیدی در سرطان را پیشنهاد می کنند. سلول های آنیوپلوئید از نظر بیان ژنی و محتوی پروتئینی با سلول های سالم متفاونپتند. سلول های با انواع و مقادیر مختفاوت پروتئینی ممکن است به محرک های بیرونی مانند اشعه یونیزان عکس العمل های متفاوتی را نشان دهند. رادیوتراپی امروزه روش اصلی درمان سرطان است، بنابراین دانستن پاسخ سلول های آنیوپلوئید توموری به اشعه موضوع مهمی می باشد.;روش کار: جهت بررسی تاثیر کروموزومی تابش اشعه گاما بر سلول های آنیوپلوئید ، سلول هایL929 با غلظت 1.5ng/ml از وین بلاستین القای به آنیوپلوئیدی شدند. پس از مدت 72 ساعت جهت بهبود وضعیت سلول های تیمار شده با وین بلاستین، تابش اشعه گاما با دوز 1Gy صورت پذیرفت.ناهنجاری های کروموزومی القا شده با استفاده از آزمون میکرونوکلئوس بررسی گردید.;نتایج: ناتیج نشان داد که وین بلاستین و اشعه گاما هر دو باعث افزایش معنی دار فراوانی سلول های دو هسته ای دارای میکرونوکلئوس (MnBi) شدند. اگرچه، تابش 1Gy اشعه گاما 72 ساعت پس از تیمار با وین بلاستین منجر به فراوانی کمتری در فراوانی MnBi گردید.;نتیجه گیری: نتایج این مطالعه پیشنهاد می کند که تیمار سلول ها با وین بلاستین، که ممکن است باعث ناهنجاری های تعدادی کروموزومی گردد، قبل از تابش اشعه نه تنها منجر به حساس تر شدن این سلول ها نشده بلکه تاثیر محافظت اشعه نیز دارد. این نتایج می تواند برای برنامه ریزی های روش های درمان سرطان مفید باشد.