تاثیر آموزش علم و فناوری بر رشد اقتصادی در ایران

در مدل رشد درون زای لوکاس تمرکز بر آموزش نیروی انسانی است که باعث سست شدن قید بازدهی نزولی در مفهوم کلی سرمایه می شود. در نتیجه در نبود فناوری برون زا ، رشد سرانه بلند مدت صفر نمی شود. در این مدل، برخلاف مدل رشد بهره وری برون زا، سرمایه انسانی از طریق سرمایه گذاری می تواند انباشت شود، یعنی افراد خود انتخاب می کنند که چه مدت برای تحصیل سرمایه گذاری کنند. بنابراین فرض می شود که سرمایه انسانی یک نهاده قابل انباشت با بازدهی ثابت نسبت به مقیاس است. پیداست که در فقدان پیشرفت های فنی برون زا، نرخ رشد بلندمدت توسط پارامتر انباشت سرمایه انسانی توضیح داده می شود.در این تحقیق با استفاده از الگوی رشد درون زای لوکاس، تاثیر متغیر آموزش نیروی انسانی بر رشد اقتصادی در ایران مورد بررسی قرار گرفته است. مدل رشد درون زای مورد استفاده در این تحقیق، با استفاده از داده های سال های 1338 تا 1386 و روش همجمعی پنج مرحله ای یوهانسن و الگوی تصحیح خطای برداری برآورد شده است. نتایج حاصل از این مطالعه موید این مطلب است که در بلند مدت رابطه میان انباشت سرمایه انسانی و انباشت سرمایه های فیزیکی بر روی رشد اقتصادی ایران مثبت و معنی دار است. همچنین در بلندمدت انباشت سرمایه انسانی بیشترین تاثیر را بر رشد اقتصادی ایران دارد.