تحلیل میزان سازگاری پارادایم توسعه نیوکلاسیک با آموزه های اسلام

انتخاب الگوی توسعه برای هر جامعه ای مبتنی بر ملاحظات خاص آن جامعه می باشد. هر کشوری باید متناسب با مبانی فکری، معرفتی و اخلاقی خود به تعریف توسعه بپردازد. از آنجایی که بیش از سی سال از پیروزی انقلاب اسلامی ایران می گذرد، به شدت ضرورت طراحی الگوی پیشرفت و توسعه براساس مبانی بومی، اسلامی احساس می شود. تحلیل میزان سازگاری الگوهای رایج غربی با آموزه های اسلام می تواند ما را در ارایه الگویی جامع یاری رساند. در بین مجموعه الگوهای رایج توسعه، الگوی نیوکلاسیک از شهرت و گستردگی بیشتری برخوردار است، به طوری که امروزه به عنوان یک پارادایم مطرح می شود؛ لذا در پژوهش حاضر مبانی پارادایم توسعه نیوکلاسیک و سپس میزان سازگاری این پارادایم با آموزه های اسلام تحلیل می گردد. در این مقاله ابتدا پارادایم توسعه نیوکلاسیک تحلیل می شود. این تحلیل در سه بخش فروض ضمنی، فروض صریح و سازوکارهای توسعه انجام می گیرد. پس از ارایه تحلیل های فوق طبق پارادایم نیوکلاسیک، این کار به طور متقارن با استفاده از آموزه های اسلام تکرار می شود. روش تحقیق برای شناسایی الگوهای فکری روش اسنادی و در قسمت تجزیه و تحلیل روش تحلیل محتوا است.نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد که در مجموع بین الگوی توسعه نیوکلاسیک و آموزه های اسلام سازگاری نیست